*Ένα από τα καλύτερα και πλέον επίκαιρα κείμενα που έχουμε διαβάσει. Αξίζει να το διαβάσετε… Από το βιβλίο του Μοναχού Λουκά Φιλοθεϊτη:«Άγιον Όρος – Οικουμενισμός & Κόσμος»
«Ουαί τω κόσμω από των σκανδάλων», είπεν ο Κύριος, και «ουαί τω ανθρώπω εκείνω δι’ ου το σκάνδαλον έρχεται…» και ουαί δι’ ων εις τον κόσμον διοχετεύεται, ενδυόμενον, επ’ εσχάτων, και προστασίαν «νόμων», ψηφιζομένων παρανόμως.
Όπως λόγου χάριν, το αλλόκοτο, επαίσχυντο και κατάπτυστο «περί ελευθέρας συμβιώσεως», νομοθέτημα, το υβρίζον αναιδώς, κυνικώς, οικογένεια, ήθη, αυτή του ανθρώπου την θεόπλαστη φύση.
Ή εκείνο της «καύσεως» των νεκρών, αντί της μέχρι εχθές και προχθές παραδοσιακής ταφής τους. Ωσάν να βιάζονται, οι άπιστοι αυτοί, αποθνήσκοντες, να εισέλθουν νωρίτερα, από τώρα, δι’ ετο΄του των σωμάτων, εις εκείνο των ψυχών και των σωμάτων, αιώνιο άϋλο πυρ.
Ή το εξοργιστικώς απαράδεκτο περί υποβιβασμού του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Σχολεία και το προ αυτού σκαιώς παραχαράσσον την πάτρια ιστορία εγχειρίδιο της ΣΤ’ Δημοτικού. Αυτά και άλλα όμοια παράγουν εσκεμμένως εις τον λαό σύγχυση υπηκοότητος – εθνικότητος. Ο Ελληνισμός έχει εξ’ αρχής ταυτιστεί απολύτως με τον Χριστιανισμό. Εις το όνομα της Αγίας Τριάδος η Ορθοδοξία – η Ρωμιοσύνη εμπεριέχουν το Έθνος παραδοσιακώς εις όλες του τις εκφάνσεις. Οι μη Ελληνορθόδοξοι είναι εκ φιλοτιμίας φιλοξενούμενοι εις την Χώρα. Δεν είναι αποφασιστικοί παράγοντες της πορείας του τόπου. Δεν «ήλθαν τα άγρια, να αγριέψουν ή να διώξουν τα ήμερα».
Και λοιπόν τα τοιάυτα Σχέδια Νόμου εις μάτην επινόουνται· εις μάτην αιφνιδιαστικώς εκ συστήματος κατά το θέρος προωθούνται. Εν τέλει, εν αναφομοίωτα, εκ του υγιαίνοντος βίου αποβάλλονται. Είναι ακόμη πολλοί ζωντανοί μεταξύ των πολυτρόπως νεκρουμένων. Το δένδρον της ορθοδόξου πίστεως έχει βαθειές τις ρίζες του. Και όσον κατά καιρούς, κατά τους κλώνους διασείεται, τόσον περί την ρίζαν και τον κορμόν, σαλευόμενον ισχυροποιείται.
Δια δε τους υπαίτιους των τοιούτων, έχει εν καιρώ: και ο Θεός τον λόγο Του και ο λαός την έγνοια του· «ράμματα δηλαδή για την γούνα» των τοιούτων πολιτικών του: των κατά της Εκκλησίας, κατά του Έθνους, κατά της οικογενείας, κατά των ιερών και οσίων ευκαίρως – ακαίρως καταφερομένων.
-Λαγός την φτέρη κούναγε, κακό της κεφαλής του! λέγει και, αναλόγως εν καιρώ, εκλέγει τους βουληφόρους του ο λαός ο εχέφρων.
Και πότε συντρέχουν τα έκτροπα αυτά; Όταν, συστελλομένης της αρετής, «παίρνει επάνω της» η κακία.
…»Μας ξαναγυρίζουν τόσο αποξενωμένοι από τα ήθη, την γλώσσα, την θρησκεία των πατέρων τους, ώστε οποιεσδήποτε και αν είναι οι γνώσεις τις οποίες απέκτησαν, δοκιμάζουν ακατανίκητες δυσκολίες εις το να εγκλιματισθούν πάλι εις την πατρίδα τους». Αυτά τα έλεγε, με πόνο ψυχής από τότε ο πρώτος Κυβερνήτης του Έθνους – Εθνομάρτυρας Ιωάννης ο Καποδίστριας, αναφερόμενος εις τους νεαρούς Έλληνες, τους επί προφάσει μαθήσεως διαφθειρομένους εις τα φώτα της Εσπερίας. «Τα σχολεία, έλεγε, δεν είναι απλώς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, αλλά φροντιστήρια ηθικής, χριστιανικής και εθνικής αγωγής».
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΙΤΕ: ⇒ ΕΔΩ
«Ουαί τω κόσμω από των σκανδάλων», είπεν ο Κύριος, και «ουαί τω ανθρώπω εκείνω δι’ ου το σκάνδαλον έρχεται…» και ουαί δι’ ων εις τον κόσμον διοχετεύεται, ενδυόμενον, επ’ εσχάτων, και προστασίαν «νόμων», ψηφιζομένων παρανόμως.
Όπως λόγου χάριν, το αλλόκοτο, επαίσχυντο και κατάπτυστο «περί ελευθέρας συμβιώσεως», νομοθέτημα, το υβρίζον αναιδώς, κυνικώς, οικογένεια, ήθη, αυτή του ανθρώπου την θεόπλαστη φύση.
Ή εκείνο της «καύσεως» των νεκρών, αντί της μέχρι εχθές και προχθές παραδοσιακής ταφής τους. Ωσάν να βιάζονται, οι άπιστοι αυτοί, αποθνήσκοντες, να εισέλθουν νωρίτερα, από τώρα, δι’ ετο΄του των σωμάτων, εις εκείνο των ψυχών και των σωμάτων, αιώνιο άϋλο πυρ.
Ή το εξοργιστικώς απαράδεκτο περί υποβιβασμού του μαθήματος των Θρησκευτικών στα Σχολεία και το προ αυτού σκαιώς παραχαράσσον την πάτρια ιστορία εγχειρίδιο της ΣΤ’ Δημοτικού. Αυτά και άλλα όμοια παράγουν εσκεμμένως εις τον λαό σύγχυση υπηκοότητος – εθνικότητος. Ο Ελληνισμός έχει εξ’ αρχής ταυτιστεί απολύτως με τον Χριστιανισμό. Εις το όνομα της Αγίας Τριάδος η Ορθοδοξία – η Ρωμιοσύνη εμπεριέχουν το Έθνος παραδοσιακώς εις όλες του τις εκφάνσεις. Οι μη Ελληνορθόδοξοι είναι εκ φιλοτιμίας φιλοξενούμενοι εις την Χώρα. Δεν είναι αποφασιστικοί παράγοντες της πορείας του τόπου. Δεν «ήλθαν τα άγρια, να αγριέψουν ή να διώξουν τα ήμερα».
Και λοιπόν τα τοιάυτα Σχέδια Νόμου εις μάτην επινόουνται· εις μάτην αιφνιδιαστικώς εκ συστήματος κατά το θέρος προωθούνται. Εν τέλει, εν αναφομοίωτα, εκ του υγιαίνοντος βίου αποβάλλονται. Είναι ακόμη πολλοί ζωντανοί μεταξύ των πολυτρόπως νεκρουμένων. Το δένδρον της ορθοδόξου πίστεως έχει βαθειές τις ρίζες του. Και όσον κατά καιρούς, κατά τους κλώνους διασείεται, τόσον περί την ρίζαν και τον κορμόν, σαλευόμενον ισχυροποιείται.
Δια δε τους υπαίτιους των τοιούτων, έχει εν καιρώ: και ο Θεός τον λόγο Του και ο λαός την έγνοια του· «ράμματα δηλαδή για την γούνα» των τοιούτων πολιτικών του: των κατά της Εκκλησίας, κατά του Έθνους, κατά της οικογενείας, κατά των ιερών και οσίων ευκαίρως – ακαίρως καταφερομένων.
-Λαγός την φτέρη κούναγε, κακό της κεφαλής του! λέγει και, αναλόγως εν καιρώ, εκλέγει τους βουληφόρους του ο λαός ο εχέφρων.
Και πότε συντρέχουν τα έκτροπα αυτά; Όταν, συστελλομένης της αρετής, «παίρνει επάνω της» η κακία.
Απολιπόντος του φωτός, το σκότος παρεισήχθη·
αποδημούσης αρετής, εισέρχεται κακία·
ως νόσος αθεράπευτος κακία σιγηθείσα,
ήτις έστιν αφόρητος, οπόταν επαινήται.
…»Μας ξαναγυρίζουν τόσο αποξενωμένοι από τα ήθη, την γλώσσα, την θρησκεία των πατέρων τους, ώστε οποιεσδήποτε και αν είναι οι γνώσεις τις οποίες απέκτησαν, δοκιμάζουν ακατανίκητες δυσκολίες εις το να εγκλιματισθούν πάλι εις την πατρίδα τους». Αυτά τα έλεγε, με πόνο ψυχής από τότε ο πρώτος Κυβερνήτης του Έθνους – Εθνομάρτυρας Ιωάννης ο Καποδίστριας, αναφερόμενος εις τους νεαρούς Έλληνες, τους επί προφάσει μαθήσεως διαφθειρομένους εις τα φώτα της Εσπερίας. «Τα σχολεία, έλεγε, δεν είναι απλώς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, αλλά φροντιστήρια ηθικής, χριστιανικής και εθνικής αγωγής».
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΙΤΕ: ⇒ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου