Κάποτε, βρήκα στον δρόμο μια χαλασμένη τριχιά από κάποιο γάιδαρο τριμμένη, πεταμένη, άχρηστη και την πήρα να παίξω, και η αγία μητέρα μου με μάλωσε πολύ!
— Να πας την τριχιά εκεί πού την βρήκες. Ξένα πράγματα δεν αγγίζουμε.
— Μα, ήταν πεταμένη.
— Ας ήταν, δεν σου ανήκει, να την πας.
«Και την πήγα. Αυτή ήταν η μητέρα μου, έτσι μας έμαθε».
Πριν βιαστείς να βγάλεις συμπέρασμα διά κάποιον…
Έτσι θα το λες και εσύ: «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με»
Άγιος Παΐσιος: Η Θεία και η ανθρώπινη δικαιοσύνη.
Ό Θεός μάς στέλνει σημάδια.
Κοιμούμεθα αδελφοί μου, επάνω σε ένα ηφαίστειο! Να ξυπνήσουμε πριν να είναι αργά…
— Να πας την τριχιά εκεί πού την βρήκες. Ξένα πράγματα δεν αγγίζουμε.
— Μα, ήταν πεταμένη.
— Ας ήταν, δεν σου ανήκει, να την πας.
«Και την πήγα. Αυτή ήταν η μητέρα μου, έτσι μας έμαθε».
Πηγή: Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις-Νουθεσίες-Μαρτυρίες), § ε’. Μητρική παιδαγωγία, Έκδοση του Κέντρου Ενότητος και Μελέτης – Προβολής των Αξίων μας «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», Ορθόδοξο Βίωμα 4, Α΄ Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2016.
Σχετικά άρθραΠριν βιαστείς να βγάλεις συμπέρασμα διά κάποιον…
Έτσι θα το λες και εσύ: «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με»
Άγιος Παΐσιος: Η Θεία και η ανθρώπινη δικαιοσύνη.
Ό Θεός μάς στέλνει σημάδια.
Κοιμούμεθα αδελφοί μου, επάνω σε ένα ηφαίστειο! Να ξυπνήσουμε πριν να είναι αργά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου