Η προσευχή μας εισακούεται, όταν γίνεται:
α. με καθαρή ζωή. Γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Αγαπητοί, αν η συνείδησή μας δεν μας κατηγορεί, έχουμε θάρρος προς τον Θεό. Και οτιδήποτε Του ζητούμε δια της προσευχής, το λαμβάνουμε από Αυτόν, διότι τηρούμε τις εντολές Του και πράττουμε αυτά που Του αρέσουν». 
Η θεάρεστη λοιπόν προσευχή συνοδεύεται από θεάρεστη ζωή. Ποιός όμως είναι καθαρός από αμαρτία; Απολύτως κανείς. Ο λόγος όμως εδώ δεν είναι για οποιαδήποτε αμαρτία αλλά για βαριά αμαρτήματα, στα οποία πέφτει κανείς από αδιαφορία και περιφρόνηση του νόμου του Θεού.
Η προσευχή μας λοιπόν πρέπει να συνοδεύεται από αγώνα για την τήρηση των θείων εντολών.
β. με πίστη. «Όλα όσα θα ζητήσετε, όταν προσεύχεσθε, να πιστεύετε ότι θα τα λάβετε∙ και θα σας γίνουν από τον ουράνιο Πατέρα» . Προσευχή με εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού, που για χάρη μας παρέδωσε σε θάνατο τον μονογενή Υιό Του και ο Οποίος μπορεί να μας δώσει πολύ περισσότερα απ όσα εμείς ζητούμε ή μπορούμε να βάλουμε με το μυαλό μας.
γ. με αγάπη. «Όταν στέκεσθε και προσεύχεσθε, να συγχωρείτε, αν έχετε κάτι εναντίον κάποιου, για να συγχωρήσει και ο επουράνιος Πατέρας σας και τα δικά σας παραπτώματα» . Πως μπορεί να δεχθεί ο Θεός μια προσευχή από ψυχή που δεν θέλει να συγχωρήσει, σκληρή και σκοτεινιασμένη;
δ. με ταπείνωση. Ο Τελώνης δεν είχε καθαρή ζωή∙ προσήλθε όμως με ταπείνωση, με συναίσθηση της αθλιότητάς του. Γι αυτό και ο Θεός τον ελέησε. Αντίθετα ο Φαρισαίος ύψωσε κυριολεκτικά το ανάστημά του απέναντι στον Θεό! Προσευχή με αυθάδεια! Ακόμη κι αν είμαστε άγιοι, πρέπει να στεκόμαστε με δέος μπροστά στον Θεό. Ναι, είναι ο Πατέρας μας, αλλά είναι και ο άπειρος Θεός!
ε. με συγκέντρωση του νου. Αν το στόμα λέει λόγια προσευχής και ο νους ρεμβάζει, δεν υπάρχει κανένα όφελος. Πως ν’ ακούσει ο Θεός την προσευχή μας, αφού δεν την ακούμε εμείς οι ίδιοι ; Και όχι απλώς δεν ωφελούμαστε, αλλά εξοργίζουμε και τον Θεό. Σαν να παρουσιαζόμαστε μπροστά σ’ ένα βασιλιά και να μιλάμε με κάποιον υπασπιστή του! Βέβαια θέλει πολύ αγώνα να κρατούμε τον νου μας στα λόγια της προσευχής. Ας το φροντίζουμε. Ο όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης μάλιστα λέει να μη στενοχωρούμαστε όταν φεύγει ο νους μας, αλλά με χαρά να τον επαναφέρουμε. Διότι μόνο οι άγγελοι μπορούν να είναι πάντοτε τελείως προσηλωμένοι στον Θεό . Τη συγκέντρωση μας τη δίνει η ταπείνωση και ο φόβος του Θεού.
στ. με επιμονή. «Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν∙ πας γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται» (Ματθ. ζ’ 7-8). «Αιτείτε», «ζητείτε», «κρούετε»: Δείχνουν διάρκεια. Να επιμένουμε στην προσευχή. Να μην κουραζόμαστε, αν ο Θεός σιωπά. Από την προσευχή πάντοτε κερδισμένοι βγαίνουμε (Για τον ομαδάρχη: η επιμονή στην προσευχή φαίνεται θαυμάσια και στις παραβολές του αδίκου κριτού και της χήρας [Λουκ. ιη’ 1-8] και του αναιδούς φίλου [Λουκ. ια’ 5-8]).
paraklisi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου