Ανεβαίνομε σιγά σιγά προς τη Μεγάλη Παρασκευή και την Κυριακή του Πάσχα, και η Εκκλησία μας προετοιμάζει, όπως προετοίμαζε και ο Ιησούς Χριστός τούς μαθητάς και Αποστόλους για το Εκούσιον πάθος.
Το ιερό Ευαγγέλιο, εκ του κατά Μάρκον, μας μεταφέρει στα ριζά του ορούς Θαβώρ. Ο Ιησούς με τούς τρεις γνωστούς μαθητάς Του είχε ανεβεί στο όρος, όπου μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών και είδαν, καθώς μπορούσαν, τη δόξα της θεϊκής Του μορφής, για να πάρουν δύναμη και να έχουν θάρρος και κατά την ώραν του πάθους Του.
Κατέβηκαν από το Όρος και βρήκαν τούς υπόλοιπους με κόσμο πολύ και μ’ έναν άρρωστο, ένα δαιμονισμένο, του οποίου ο πατέρας ήλθε στον Ιησού, αφού οι Απόστολοι δεν μπόρεσαν να βγάλουν το δαιμόνιο, και του παραπονέθηκε. Και ο Ιησούς στενοχωρήθηκε και ονόμασε όλους: «γενεά άπιστη».
Και στενοχωρήθηκε πού ήταν ανάμεσα σε απίστους, σε ανθρώπους δηλαδή πού δεν Του έχουν εμπιστοσύνη και σε ανθρώπους πού δεν Τον καταλαβαίνουν. Κι ο πατέρας φώναξε και είπε: «Δεν μπόρεσαν οι Απόστολοι να τον κάνουν καλά, και συ, αν μπορείς, κάμε κάτι».
Η προσευχή, -γιατί κι αυτό πού έκαμε ο πατέρας προσευχή ήτανε, βέβαια ανίσχυρη και δειλή- κάμει μεγάλο καλό στον άνθρωπο, πάντοτε, και ιδιαίτερα στις μεγάλες δυσκολίες και στα προβλήματα.
Και η δική μας ζωή σήμερα είναι πάρα πολύ δυσκολεμένη, κι έχουμε ανάγκη από την παρουσία του Θεού, από την αγάπη και την προστασία Του. Και παίρνομε τη δύναμη του Θεού μέσω τής προσευχής, αλλά και μέσω τής νηστείας, και ιδιαίτερα τώρα την Αγία και Μεγάλη Σαρακοστή.
Γιατί με την προσευχή ανεβαίνομε στον Κύριο και αφήνομε κάθε βιοτική μέριμνα εδώ. Και με τη νηστεία γίνεται και το σώμα μας ανάλαφρο και ανεβαίνει και κείνο. Έρχεται από κοντά, γίνεται πνευματικό, και γλιτώνει με τη νηστεία και από αρρώστιες και από βάσανα και από άλλα πολλά.
Η Εκκλησία πού την όρισε είναι πάνσοφη, ακόμη και από ιατρικής και επιστημονικής απόψεως.
Ο Χριστός, στη συνέχεια, νοιάζεται για τον άρρωστο. Ρώτησε πόσον καιρό υποφέρει, κι ο πατέρας του απάντησε: «Από παιδί, κι αν απορείς κάμε κάτι». Κι ο Ιησούς του λέει: «Εσύ αν έχεις πίστη, εγώ όλα τα μπορώ».
Και στη συνέχεια, αφού είδε να έρχεται κόσμος και του Χριστού δεν τ’ αρέσει η ματαιοδοξία και η επίδειξη, διέταξε το δαιμόνιο να βγει. Κι ας λένε κάποιοι πώς δεν υπάρχει δαιμόνιο και πώς ο δαίμονας είναι φιλοσοφική εξήγηση του κακού. Μακάρι να ήταν έτσι.
Υπάρχει και πάρα-υπάρχει και μάς βασανίζει και μόνο ο Χριστός και η Εκκλησία μπορούν να μάς ελευθερώσουν απ’ αυτό. Το διέταξε, λοιπόν, το δαιμόνιο να βγει. Και κείνο, αφού φώναξε δυνατά και σπάραξε και δυσκόλεψε τον κάτοχό του, βγήκε.
Και το παιδάκι έπεσε κάτω και πολλοί νόμιζαν πώς πέθανε. Κι ο Ιησούς το πήρε απ’ το χέρι και το σήκωσε.
Αυτό κάνει ο Ιησούς. Με την προσευχή και τη νηστεία του δίνουμε το χέρι μας και μάς δίνει κι Αυτός το δικό Του. Κι έτσι κάνουμε σχέση, κάνουμε επικοινωνία, κι έχουμε δύναμη. Και το παρέδωσε στον πατέρα του.
Η νεολαία μας σήμερα δαιμονίζεται και σπαράζει, και πέφτει κάτω και πεθαίνει και πολλές φορές και στην κυριολεξία. Μονάχα ο Χριστός και η Αγία Εκκλησία μπορούν να βοηθήσουν.
Και στο τέλος Τον ρώτησαν οι Απόστολοι, αφού πήγαν κατ’ ιδίαν με τον Χριστό, γιατί δεν μπόρεσαν να βγάλουν το δαιμόνιο.
Και ο Κύριος δεν τούς μάλωσε για την απιστία και τη δυσκολία. Ο Ιησούς δεν μαλώνει, εμείς μαλώνουμε, αλλά τούς είπε ότι αυτό το είδος των δαιμόνων δεν βγαίνει με κανέναν άλλον τρόπο, παρά μονάχα με προσευχή και νηστεία. Προσευχή και νηστεία, λοιπόν, είναι τα δύο πανίσχυρα όπλα στη ζωή μας.
Και τελειώνοντας το Ευαγγέλιο, ο Ιησούς έκανε πάλι δεύτερη προαναγγελία του Πάθους Του, και τούς είπε πώς θα σταυρωθεί, θα παραδοθεί στα χέρια των ανθρώπων, όχι στα χέρια των δαιμόνων, πού ’ναι κάκιστοι, στα χέρια ανθρώπων πού ευεργέτησε, και θα Τον φονεύσουν, αλλά θα αναστηθεί την τρίτη μέρα.
Δίνει την Ανάσταση για να πάρουν θάρρος. Πάντα ο Χριστός, όταν έχουμε ένα πρόβλημα κι είμαστε σταυρωμένοι, μας δίνει κι ένα παράθυρο να ιδούμε προς το μέλλον, το αισιόδοξο μέλλον, προς το Φως και προς την Ανάσταση.
π. Ανανίας Κουστένης
Το ιερό Ευαγγέλιο, εκ του κατά Μάρκον, μας μεταφέρει στα ριζά του ορούς Θαβώρ. Ο Ιησούς με τούς τρεις γνωστούς μαθητάς Του είχε ανεβεί στο όρος, όπου μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών και είδαν, καθώς μπορούσαν, τη δόξα της θεϊκής Του μορφής, για να πάρουν δύναμη και να έχουν θάρρος και κατά την ώραν του πάθους Του.
Κατέβηκαν από το Όρος και βρήκαν τούς υπόλοιπους με κόσμο πολύ και μ’ έναν άρρωστο, ένα δαιμονισμένο, του οποίου ο πατέρας ήλθε στον Ιησού, αφού οι Απόστολοι δεν μπόρεσαν να βγάλουν το δαιμόνιο, και του παραπονέθηκε. Και ο Ιησούς στενοχωρήθηκε και ονόμασε όλους: «γενεά άπιστη».
Και στενοχωρήθηκε πού ήταν ανάμεσα σε απίστους, σε ανθρώπους δηλαδή πού δεν Του έχουν εμπιστοσύνη και σε ανθρώπους πού δεν Τον καταλαβαίνουν. Κι ο πατέρας φώναξε και είπε: «Δεν μπόρεσαν οι Απόστολοι να τον κάνουν καλά, και συ, αν μπορείς, κάμε κάτι».
Η προσευχή, -γιατί κι αυτό πού έκαμε ο πατέρας προσευχή ήτανε, βέβαια ανίσχυρη και δειλή- κάμει μεγάλο καλό στον άνθρωπο, πάντοτε, και ιδιαίτερα στις μεγάλες δυσκολίες και στα προβλήματα.
Και η δική μας ζωή σήμερα είναι πάρα πολύ δυσκολεμένη, κι έχουμε ανάγκη από την παρουσία του Θεού, από την αγάπη και την προστασία Του. Και παίρνομε τη δύναμη του Θεού μέσω τής προσευχής, αλλά και μέσω τής νηστείας, και ιδιαίτερα τώρα την Αγία και Μεγάλη Σαρακοστή.
Γιατί με την προσευχή ανεβαίνομε στον Κύριο και αφήνομε κάθε βιοτική μέριμνα εδώ. Και με τη νηστεία γίνεται και το σώμα μας ανάλαφρο και ανεβαίνει και κείνο. Έρχεται από κοντά, γίνεται πνευματικό, και γλιτώνει με τη νηστεία και από αρρώστιες και από βάσανα και από άλλα πολλά.
Η Εκκλησία πού την όρισε είναι πάνσοφη, ακόμη και από ιατρικής και επιστημονικής απόψεως.
Ο Χριστός, στη συνέχεια, νοιάζεται για τον άρρωστο. Ρώτησε πόσον καιρό υποφέρει, κι ο πατέρας του απάντησε: «Από παιδί, κι αν απορείς κάμε κάτι». Κι ο Ιησούς του λέει: «Εσύ αν έχεις πίστη, εγώ όλα τα μπορώ».
Και στη συνέχεια, αφού είδε να έρχεται κόσμος και του Χριστού δεν τ’ αρέσει η ματαιοδοξία και η επίδειξη, διέταξε το δαιμόνιο να βγει. Κι ας λένε κάποιοι πώς δεν υπάρχει δαιμόνιο και πώς ο δαίμονας είναι φιλοσοφική εξήγηση του κακού. Μακάρι να ήταν έτσι.
Υπάρχει και πάρα-υπάρχει και μάς βασανίζει και μόνο ο Χριστός και η Εκκλησία μπορούν να μάς ελευθερώσουν απ’ αυτό. Το διέταξε, λοιπόν, το δαιμόνιο να βγει. Και κείνο, αφού φώναξε δυνατά και σπάραξε και δυσκόλεψε τον κάτοχό του, βγήκε.
Και το παιδάκι έπεσε κάτω και πολλοί νόμιζαν πώς πέθανε. Κι ο Ιησούς το πήρε απ’ το χέρι και το σήκωσε.
Αυτό κάνει ο Ιησούς. Με την προσευχή και τη νηστεία του δίνουμε το χέρι μας και μάς δίνει κι Αυτός το δικό Του. Κι έτσι κάνουμε σχέση, κάνουμε επικοινωνία, κι έχουμε δύναμη. Και το παρέδωσε στον πατέρα του.
Η νεολαία μας σήμερα δαιμονίζεται και σπαράζει, και πέφτει κάτω και πεθαίνει και πολλές φορές και στην κυριολεξία. Μονάχα ο Χριστός και η Αγία Εκκλησία μπορούν να βοηθήσουν.
Και στο τέλος Τον ρώτησαν οι Απόστολοι, αφού πήγαν κατ’ ιδίαν με τον Χριστό, γιατί δεν μπόρεσαν να βγάλουν το δαιμόνιο.
Και ο Κύριος δεν τούς μάλωσε για την απιστία και τη δυσκολία. Ο Ιησούς δεν μαλώνει, εμείς μαλώνουμε, αλλά τούς είπε ότι αυτό το είδος των δαιμόνων δεν βγαίνει με κανέναν άλλον τρόπο, παρά μονάχα με προσευχή και νηστεία. Προσευχή και νηστεία, λοιπόν, είναι τα δύο πανίσχυρα όπλα στη ζωή μας.
Και τελειώνοντας το Ευαγγέλιο, ο Ιησούς έκανε πάλι δεύτερη προαναγγελία του Πάθους Του, και τούς είπε πώς θα σταυρωθεί, θα παραδοθεί στα χέρια των ανθρώπων, όχι στα χέρια των δαιμόνων, πού ’ναι κάκιστοι, στα χέρια ανθρώπων πού ευεργέτησε, και θα Τον φονεύσουν, αλλά θα αναστηθεί την τρίτη μέρα.
Δίνει την Ανάσταση για να πάρουν θάρρος. Πάντα ο Χριστός, όταν έχουμε ένα πρόβλημα κι είμαστε σταυρωμένοι, μας δίνει κι ένα παράθυρο να ιδούμε προς το μέλλον, το αισιόδοξο μέλλον, προς το Φως και προς την Ανάσταση.
π. Ανανίας Κουστένης
