Ο Άγιος Θεόδωρος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αντωνίνου (138-161) και ηγεμόνα Θεοδότου. Καταγόταν από την Πέργη της Παμφυλίας και ήταν πολύ ευσεβής.
Από το ζήλο του για την ευσέβεια, κατέστρεφε είδωλα, ξόανα και ειδωλολατρικούς ναούς. Συνελήφθη όμως και υπέστη φρικτά βασανιστήρια.
Τον άπλωσαν σε πυρακτωμένη σχάρα και έπειτα τον έδεσαν πίσω από άγρια άλογα, τα όποια τον έσυραν σε μεγάλη ανώμαλη εδαφική απόσταση.
Κατόπιν τον έριξαν μέσα στο καμίνι της φωτιάς, μαζί με δύο στρατιώτες που είχαν πιστέψει στον Χριστό, τον Σωκράτη και τον Διονύσιο.
Στη συνέχεια τον φυλάκισαν και τελικά τον σταύρωσαν και τον τρύπησαν με βέλη. Και μετά τρεις ήμερες αγωνιωδών βασανιστηρίων επάνω στο σταυρό παρέδωσε τη μακάρια ψυχή του.
Η Αγία Φιλίππα, μητέρα του Αγίου Θεοδώρου, μετά τον σταυρικό θάνατο του υιού της, ομολόγησε τον Χριστό ως Θεό αληθινό και μαρτύρησε διά ξίφους.
Τέλος, ο Άγιος Διόσκορος ήταν Ιερέας των ειδώλων στα χρόνια του βασιλιά Άντωνίνου (138-160) και ήλθε στη χριστιανική πίστη διά των θαυμάτων του Θεοδώρου και μαρτύρησε δια πυρός.
Η Αγία Φιλίππα, μητέρα του Αγίου Θεοδώρου, μετά τον σταυρικό θάνατο του υιού της, ομολόγησε τον Χριστό ως Θεό αληθινό και μαρτύρησε διά ξίφους.
Τέλος, ο Άγιος Διόσκορος ήταν Ιερέας των ειδώλων στα χρόνια του βασιλιά Άντωνίνου (138-160) και ήλθε στη χριστιανική πίστη διά των θαυμάτων του Θεοδώρου και μαρτύρησε δια πυρός.
