Το αλεύρι .

Κάποιο πρωινό πριν μερικά χρόνια καθως περπατούσα σ έναν δρόμο της Λαρισας ένιωσα την ανάγκη να παρω τηλέφωνο τον μακαριστό γέροντα μου Γρηγόριο τον Ηγούμενο της Ιερας Μονής Δοχειαριου .

Αυτή τη φορά δεν ήθελα να του ζητήσω κάτι .

Μόνο μια καλημερα .

Το σήκωσε αμέσως πράγμα που δε συνέβαινε συχνά γιατί συνήθως το πρωί επέβλεπε τις διακονίες - δουλειές των μοναχών .

-Ευλόγησον Γέροντα .

- χαϊδεμένε .( έτσι με αποκαλούσε )·

-Θέλω να μου στείλεις τώρα  δέκα κιλά αλεύρι .

-Ενταξει γέροντα μου .

Δεν ειπαμε τίποτε άλλο .

Που θα βρω αλεύρι σκέφτηκα .

Παρακάτω βρίσκω ένα μαγαζί που είχε κλουβάκια με πουλιά έξω .

Μπαίνω και ρωτάω .

-Καλημέρα , έχετε αλεύρι ;

-έχουμε δεκάκιλα (μου λέει ο καταστηματάρχης ).

Πάγωσα προς στιγμήν .

Σάστισα .

Το αγοράζω και πάω κατ ευθείαν στα ΚΤΕΛ .

Το στέλνω Θεσσαλονίκη και παίρνω τηλέφωνο τον Δημήτρη τον οδηγό που μπαίνει στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου . Του λέω στις δυο θα έρθει ένα δεκάκιλο αλεύρι . Να το πάρεις και να το πας στον Γέροντα . Εντάξει μου λέει .

Κλείνω και σ ένα δευτερόλεπτο παίρνω τον Γέροντα .

Το σηκώνει πάλι αμέσως και μου λέει :

«Κλείσε τα ξέρω όλα». 

Μα Γέροντα ...

( το έκλεισε ).

Πάγωσα ξανά .

Πως ήταν δυνατόν να ξέρει ...

Παίρνω τον Δημήτρη και του λέω ότι μου είπε ο Γέροντας και πως αποκλείεται να πρόλαβαν να μιλήσουν .

Ο Δημήτρης γέλασε και είπε ότι έζησε πολλά μεγαλύτερα θαυμαστα γεγονότα με τον Γέροντα !....

Τώρα σκέφτομαι γιατί ο Γεροντας να είχε ανάγκη από δέκα κιλά αλεύρι ;

Μια τόσο μεγάλη Ιερά  Μονή είχε ανάγκη άμεσα από δέκα κιλά αλεύρι ;

Το αλεύρι σήμαινε μια λέξη μόνο :

ΥΠΑΚΟΗ .