...Ἐδῶ εἶναι Ἑλλάδα, Χριστός. Ἐδῶ εἶναι ἰδανικά, ἀξίες. Δὲν περνᾶτε. Θὰ πέσουμε ἐμεῖς ἀλλὰ τὰ ἰδανικὰ δὲν θὰ τὰ ἀρνηθοῦμε...
τοῦ Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ.κ.Κοσμὰ
Δὲν ἔχουμε κρίση οἰκονομική. Πάντα τὸ λέμε καὶ θὰ τὸ λέμε. Ὑπάρχει κρίση πνευματική, γιατί αὐτοὶ ποὺ θέλησαν τάχα νὰ κρατοῦν τὸ πηδάλιο τῆς χώρας -οἱ πάσης φύσεως, ποτὲ δὲν κομματίσαμε καὶ δὲν κομματίζουμε- ἔχουν ἄλλους προσανατολισμούς. Νὰ μὲ συγχωρέσει ὁ Θεός, παρουσιάζονται ὡς ἄδειοι ἄνθρωποι.
Καὶ ἀφοῦ εἶναι ἄδειοι καὶ ἔχουν τὸ νοῦ τοὺς ὄχι σὲ ἀξίες, γι’ αὐτὸ καὶ ὁδήγησαν καὶ ὁδηγοῦν τὴν Ἑλλάδα στὴ φθορὰ καὶ τὸν θάνατο. Καὶ ὅπως εἶπα καὶ σήμερα τὸ πρωὶ στὴ Θεία Λειτουργία καὶ ἀλλοῦ, λένε ἡ Ἑλλάδα δὲν πεθαίνει ἀλλὰ τὴν πεθάναμε τὴν Ἑλλάδα, γιατί δὲν ἔχουμε δυστυχῶς ἰδανικὰ καὶ ἀξίες, καὶ φροντίζαμε καὶ φροντίζουμε νὰ ξεριζώσουμε ὅ,τι ἀπόμεινε ἀπ’ τὶς καρδιὲς τῶν...
παιδιῶν μας, τῶν σπλάχνων μας, τῶν μπουμπουκιῶν τῆς Ἑλλάδας.
Καὶ ἀγωνίζονται πολλοὶ βλέπετε μὲ τὰ ἄθεα γράμματα καὶ ὅλους αὐτοὺς τοὺς νόμους τοὺς ἐπαίσχυντους, ποὺ θὰ διαλύσουν πραγματικὰ τὴν νεότητα τῆς Ἑλλάδος. Γιατί ἔτσι τὸ θέλουν αὐτοὶ ποὺ τάχα εἶναι οἱ σωτὴρ τῆς Ἑλλάδος. Αὐτοὶ λοιπὸν οἱ νόμοι διώχνουν ὅλα τὰ ἰδανικά, τὶς ἀξίες.
Ἀπόψε ζήσαμε μία ἐκδήλωση καὶ ἀκούσαμε τόσα τραγούδια. Νομίζω πὼς μέσα στὰ τραγούδια αὐτὰ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ φωνή. Ὑπάρχει Χριστὸς καὶ Ὀρθοδοξία. Ὑπάρχουν ἀξίες ἠθικές, καθαρές, ἰδανικά. Ὑπάρχει Πατρίδα, Ἑλλάδα, ὑπάρχουν σκλαβωμένες Πατρίδες, δέσμιες. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ πονοῦν καὶ ὑποφέρουν. Και εἶναι ἀνάγκη ὅλοι μας νὰ φέρουμε τὸν ἑαυτό μας ἐκεῖ στὰ πόδια τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ ὄχι ἁπλῶς συναισθηματικὰ καὶ συγκινησιακὰ ἀλλὰ καρδιακά, μὲ πίστη πολλή, μὲ ἀφοσίωση, μὲ πνεῦμα θυσίας.
Καὶ εἶναι ἀνάγκη τὰ παιδιά μας νὰ τὰ ὁδηγήσουμε στὸν Χριστὸ καὶ νὰ κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε σήμερα. Προσφέρουν τὰ ἄθεα γράμματα διὰ τῶν λεγομένων τάχα «φακέλλων θρησκευτικῶν». Νὰ προλάβουμε νὰ φυλάξουμε τὰ παιδιά μας. Νὰ μὴν γίνουν οἰκουμενισταί, νὰ μὴν γίνουν ἀλλόθρησκοι, νὰ μὴν γίνουν συγκρητισταί, νὰ μὴν γίνουν πραγματικὰ ἀρνηταὶ τῆς Ἀληθείας.
Ἀπόψε μᾶς μίλησαν τὰ παιδιά μας καὶ μᾶς εἶπαν, Χριστός, ἀξίες, ἰδανικά, ἀλήθειες, ψυχή, σωτηρία, πατρίδα καὶ ἀνάγκη τῆς ἐλευθερίας τῆς πραγματικῆς τῆς πατρίδος μας. Καὶ ἀφενὸς πρέπει νὰ συγχαροῦμε ὅλα τὰ παιδιά μας, εἶναι πραγματικὰ εὐλογία τὸ ὅτι τόσα τραγούδια τὰ θυμοῦνταν ἀπ’ ἔξω καὶ τὰ εἶπαν τόσο ὡραία. Μεγάλη εὐλογία. Ἔπαινους σὲ ὅλα τὰ παιδιά μας ποὺ συμμετεῖχαν στὴν χορωδία. Ἔπαινους καὶ πραγματικὰ συγχαρητήρια .. στοὺς ἀδελφοὺς ποὺ ἔπαιξαν τὰ ὄργανα, σὲ ὅλους ποὺ ἀπήγγειλαν, σὲ ὅλους καὶ ὅλες, γιατί μᾶς παρουσίασαν πραγματικὰ ὅ,τι καλύτερο καὶ εὐλογημένο…
…Νὰ εὐχηθοῦμε πραγματικὰ τέτοια μηνύματα νὰ ὑπάρχουν καὶ νὰ ὑπάρξουν πάντα. Κι ἐμεῖς νὰ πάρουμε τὸ cd, νὰ τὸ ἀκοῦμε, νὰ τὸ δίνουμε στὰ παιδιά μας. Γιατί βλέπετε ἀγαπητοὶ ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη, ἀνάγκη τονώσεως, βοηθείας. Νὰ βοηθήσουμε τὰ παιδιά μας νὰ καταλάβουν, νὰ πιστέψουν, νὰ συναισθανθοῦν, νὰ ζήσουν τὴν μεγάλη Ἀλήθεια, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἕνας διδάσκαλος, ἕνας σοφός. Και εἶναι ὕβρις καὶ ἀσέβεια αὐτὸ ποὺ ἔκανε τὸ τάχα λεγόμενο «ὑπουργεῖο παιδείας»…. Εἶναι ὕβρις νὰ βάζουν τὸν Χριστό μας, τὸν Θεό, τὸν Ἄναρχο, τὸν Αἰώνιο, τὸν Ἀναστάντα Κύριο δίπλα στὸν Βούδα καὶ τὸν Μωάμεθ καὶ τόσους ἄλλους.
Ἐκεῖ κατάντησε ὅμως ἡ πατρίδα γιατί εμεις στείλαμε ἀνθρώπους ἐπάνω χωρὶς ἰδανικὰ καὶ ἀξίες, κι ἐκεῖνοι γκρεμίζουν καὶ διαλύουν τὴν πατρίδα. Εἶπα, δὲν κομματίζω. Ὅλοι τους. Όλοι τοὺς συμφώνησαν καὶ συμφωνοῦν μὲ τὸν τρόπο τους.Κανεὶς δὲν βρέθηκε νὰ πεῖ γιὰ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ. Ποιὸς τὸ εἶπε γιὰ τὸν Χριστό; Κανεὶς δὲν εἶπε γιὰ τὴν σωτηρία τῆς νεότητος. Κανεὶς δὲν εἶπε γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ἁγνότητος. Κανεὶς δὲν εἶπε γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἰδανικῶν. Κανεὶς δὲν εἶπε γιὰ τὴν σωτηρία τῆς πατρίδος. Τετρακόσια χρόνια ἤμασταν σκλαβωμένοι στοὺς Τούρκους. Τόση πίεσις ὑπῆρχε ἀλλὰ ἀνέδειξε ἡ τουρκοκρατία τόσους νεομάρτυρες. Δὲν ἔπεσε χαμηλὰ ἡ πατρίδα. Ἔμεινε καὶ ἀνέβηκε καὶ ἐλευθερώθηκε.
Καὶ μπορεῖ σήμερα ὁ κάθε βουλευτὴς νὰ ἔχει γραββάτα καὶ νὰ πηγαίνει στὴ Βουλὴ χωρὶς φέσι τούρκικο -γιατί θὰ μποροῦσε πραγματικὰ νὰ ἔχει φέσι τούρκικο σήμερα καὶ ὁ καθένας ἐκεῖ πέρα- ἀλλὰ αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία ἡ πολεμημένη, Αὐτὴ ἔδωσε τὴν μαρτυρία καὶ ὁ Χριστὸς [τὴν] Πατρίδα ἔσωσε. Ὁ Ἅγιος Δημήτριος, τὸν ὁποῖον γιορτάζουμε μεθαύριο, ἔσωσε ἀπ’ τοὺς Τούρκους τὴν Θεσσαλονίκη καὶ τὴν Ἑλλάδα καὶ προσεύχεται γιὰ τὴν ἐλευθερία….
Νὰ εὐχηθοῦμε ἀγαπητοὶ νὰ ἀνανήψουμε καὶ νὰ ἀφυπνισθοῦμε. Ἀπόψε μὴν φύγουμε ἀπὸ ἐδῶ, «ὡραία ἡ χορωδία! ὡραία τὰ τραγούδια! τὸ cd πολὺ ὄμορφο! ὅλα καλά! συγχαρητήρια!, τὰ παιδιά μας!». Καλὰ ὅλα αὐτά. Νὰ φύγουμε προβληματισμένοι.
ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ.
ΠΟΥ ΠΟΡΕΥΕΤΑΙ.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ.
Θὰ πάρουν τὰ παιδιά μας τὰ εὐλογημένα μέσα στὴν αἴθουσα καὶ θὰ τοὺς μιλήσουν γιὰ τὸν Μωάμεθ. Τί θὰ ποῦν τὰ παιδιά μας; Τί θὰ ποῦνε; Τὸ καταλαβαίνουμε; Θὰ τὸ πῶ πάλι κι ἐδῶ. Πρὸ καιροῦ, ἔγινε πρὸ ἡμερῶν σ’ ἕνα σχολεῖο -δὲν θὰ πῶ πού, πιὸ μακριὰ βέβαια. Ἕνα παιδάκι εἶπε στὴ μαμά του. «Μαμὰ ἀφοῦ ὑπάρχουν κι ἄλλοι θεοί, γιατί νὰ προσεύχομαι στὸν Χριστό;» Τὸ ἀκοῦμε; Τὸ μήνυμα πέρασε: «ἀφοῦ ὑπάρχουν κι ἄλλοι θεοὶ δὲν προσεύχομαι στὸν Χριστό». Ποιοὶ θεοί. ΠΟΙΟΙ ΘΕΟΙ…. Νὰ καταλάβουμε ὄτι ουκ ἔστιν οὐδενὶ ἄλλω ἢ σωτηρία.
Αὐτὴ λοιπὸν ἡ ἀποψινὴ ἐκδήλωση θὰ μᾶς δώσει τὰ μηνύματα.
ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ.
ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ.
ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΜΑΣ.
Καὶ μὴν λέμε «ἀναχρονιστικὰ αὐτά, ἐκεῖνα».
Δὲν εἶναι ἀναχρονιστικό το παιδί μας νὰ κάνει τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καλά.
Δὲν εἶναι ἀναχρονιστικό να ἔχει ἡ μάννα τὸ εἰκόνισμα τῆς Παναγίας μέσα, καὶ τὸ καντηλάκι νὰ καίει και να βλέπει τὸ παιδὶ στὸ θαμπὸ φῶς τοῦ καντηλιοῦ ΤΗ ΜΑΝΝΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ, νὰ βλέπει ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ που ἔβλεπαν τὰ κλεφτόπουλα καὶ τὰ σκλαβόπουλα, κι ἔπαιρναν θάρρος καὶ δύναμη.
Δὲν εἶναι δυσκολο πατέρα καὶ μάννα νὰ κάνεις προσευχὴ στὸ τραπέζι.
Δὲν εἶναι δύσκολο το πρωὶ τὴν Κυριακὴ νὰ παίρνεις τὰ παιδιά σου, πατέρα, μάννα τὰ παιδιά σας. Πᾶμε παιδί μου στὴν Ἁγία Τράπεζα. Πᾶμε παιδί μου ἐκεῖ ποὺ ὁ Χριστὸς θυσιάζεται. Πᾶμε παιδί μου ἐκεῖ ποὺ θὰ μᾶς δώσει Χάρη ὁ Θεός.
Βλέπετε, δὲν ζοῦμε τὴν Ὀρθοδοξία.. καὶ ἀφήνουμε ἐμεῖς τὰ παιδιά μας νὰ μᾶς φέρνουν μηνύματα καὶ νὰ μᾶς φέρνουν πολὺ περισσότερα τώρα μηνύματα.
Γιατί δὲν ἔχουμε κατανοήσει ὅτι τώρα ἡ πατρίδα, ἡ Ἑλλάδα θάπτεται. Ἡ Ὀρθοδοξία πολεμεῖται. Όχι σὰν Ἀλήθεια, σὰν Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι.
…Μὲ τὶς εὐχὲς καὶ προσευχὲς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου νὰ ἀνανήψουμε κι ἐμεῖς καὶ νὰ ποῦμε ὅτι,
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ, ΧΡΙΣΤΟΣ,
ΕΔΩ ΕΙΝΑ ΙΔΑΝΙΚΑ, ΑΞΙΕΣ,
ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΤΕ, ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΑΛΛΑ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ.
Εὐχαριστῶ πολύ, ὁ Θεὸς μαζί μας.
παιδιῶν μας, τῶν σπλάχνων μας, τῶν μπουμπουκιῶν τῆς Ἑλλάδας.
Καὶ ἀγωνίζονται πολλοὶ βλέπετε μὲ τὰ ἄθεα γράμματα καὶ ὅλους αὐτοὺς τοὺς νόμους τοὺς ἐπαίσχυντους, ποὺ θὰ διαλύσουν πραγματικὰ τὴν νεότητα τῆς Ἑλλάδος. Γιατί ἔτσι τὸ θέλουν αὐτοὶ ποὺ τάχα εἶναι οἱ σωτὴρ τῆς Ἑλλάδος. Αὐτοὶ λοιπὸν οἱ νόμοι διώχνουν ὅλα τὰ ἰδανικά, τὶς ἀξίες.
Ἀπόψε ζήσαμε μία ἐκδήλωση καὶ ἀκούσαμε τόσα τραγούδια. Νομίζω πὼς μέσα στὰ τραγούδια αὐτὰ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ φωνή. Ὑπάρχει Χριστὸς καὶ Ὀρθοδοξία. Ὑπάρχουν ἀξίες ἠθικές, καθαρές, ἰδανικά. Ὑπάρχει Πατρίδα, Ἑλλάδα, ὑπάρχουν σκλαβωμένες Πατρίδες, δέσμιες. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ πονοῦν καὶ ὑποφέρουν. Και εἶναι ἀνάγκη ὅλοι μας νὰ φέρουμε τὸν ἑαυτό μας ἐκεῖ στὰ πόδια τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ ὄχι ἁπλῶς συναισθηματικὰ καὶ συγκινησιακὰ ἀλλὰ καρδιακά, μὲ πίστη πολλή, μὲ ἀφοσίωση, μὲ πνεῦμα θυσίας.
Καὶ εἶναι ἀνάγκη τὰ παιδιά μας νὰ τὰ ὁδηγήσουμε στὸν Χριστὸ καὶ νὰ κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε σήμερα. Προσφέρουν τὰ ἄθεα γράμματα διὰ τῶν λεγομένων τάχα «φακέλλων θρησκευτικῶν». Νὰ προλάβουμε νὰ φυλάξουμε τὰ παιδιά μας. Νὰ μὴν γίνουν οἰκουμενισταί, νὰ μὴν γίνουν ἀλλόθρησκοι, νὰ μὴν γίνουν συγκρητισταί, νὰ μὴν γίνουν πραγματικὰ ἀρνηταὶ τῆς Ἀληθείας.
Ἀπόψε μᾶς μίλησαν τὰ παιδιά μας καὶ μᾶς εἶπαν, Χριστός, ἀξίες, ἰδανικά, ἀλήθειες, ψυχή, σωτηρία, πατρίδα καὶ ἀνάγκη τῆς ἐλευθερίας τῆς πραγματικῆς τῆς πατρίδος μας. Καὶ ἀφενὸς πρέπει νὰ συγχαροῦμε ὅλα τὰ παιδιά μας, εἶναι πραγματικὰ εὐλογία τὸ ὅτι τόσα τραγούδια τὰ θυμοῦνταν ἀπ’ ἔξω καὶ τὰ εἶπαν τόσο ὡραία. Μεγάλη εὐλογία. Ἔπαινους σὲ ὅλα τὰ παιδιά μας ποὺ συμμετεῖχαν στὴν χορωδία. Ἔπαινους καὶ πραγματικὰ συγχαρητήρια .. στοὺς ἀδελφοὺς ποὺ ἔπαιξαν τὰ ὄργανα, σὲ ὅλους ποὺ ἀπήγγειλαν, σὲ ὅλους καὶ ὅλες, γιατί μᾶς παρουσίασαν πραγματικὰ ὅ,τι καλύτερο καὶ εὐλογημένο…
…Νὰ εὐχηθοῦμε πραγματικὰ τέτοια μηνύματα νὰ ὑπάρχουν καὶ νὰ ὑπάρξουν πάντα. Κι ἐμεῖς νὰ πάρουμε τὸ cd, νὰ τὸ ἀκοῦμε, νὰ τὸ δίνουμε στὰ παιδιά μας. Γιατί βλέπετε ἀγαπητοὶ ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη, ἀνάγκη τονώσεως, βοηθείας. Νὰ βοηθήσουμε τὰ παιδιά μας νὰ καταλάβουν, νὰ πιστέψουν, νὰ συναισθανθοῦν, νὰ ζήσουν τὴν μεγάλη Ἀλήθεια, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἕνας διδάσκαλος, ἕνας σοφός. Και εἶναι ὕβρις καὶ ἀσέβεια αὐτὸ ποὺ ἔκανε τὸ τάχα λεγόμενο «ὑπουργεῖο παιδείας»…. Εἶναι ὕβρις νὰ βάζουν τὸν Χριστό μας, τὸν Θεό, τὸν Ἄναρχο, τὸν Αἰώνιο, τὸν Ἀναστάντα Κύριο δίπλα στὸν Βούδα καὶ τὸν Μωάμεθ καὶ τόσους ἄλλους.
Ἐκεῖ κατάντησε ὅμως ἡ πατρίδα γιατί εμεις στείλαμε ἀνθρώπους ἐπάνω χωρὶς ἰδανικὰ καὶ ἀξίες, κι ἐκεῖνοι γκρεμίζουν καὶ διαλύουν τὴν πατρίδα. Εἶπα, δὲν κομματίζω. Ὅλοι τους. Όλοι τοὺς συμφώνησαν καὶ συμφωνοῦν μὲ τὸν τρόπο τους.Κανεὶς δὲν βρέθηκε νὰ πεῖ γιὰ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ. Ποιὸς τὸ εἶπε γιὰ τὸν Χριστό; Κανεὶς δὲν εἶπε γιὰ τὴν σωτηρία τῆς νεότητος. Κανεὶς δὲν εἶπε γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ἁγνότητος. Κανεὶς δὲν εἶπε γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἰδανικῶν. Κανεὶς δὲν εἶπε γιὰ τὴν σωτηρία τῆς πατρίδος. Τετρακόσια χρόνια ἤμασταν σκλαβωμένοι στοὺς Τούρκους. Τόση πίεσις ὑπῆρχε ἀλλὰ ἀνέδειξε ἡ τουρκοκρατία τόσους νεομάρτυρες. Δὲν ἔπεσε χαμηλὰ ἡ πατρίδα. Ἔμεινε καὶ ἀνέβηκε καὶ ἐλευθερώθηκε.
Καὶ μπορεῖ σήμερα ὁ κάθε βουλευτὴς νὰ ἔχει γραββάτα καὶ νὰ πηγαίνει στὴ Βουλὴ χωρὶς φέσι τούρκικο -γιατί θὰ μποροῦσε πραγματικὰ νὰ ἔχει φέσι τούρκικο σήμερα καὶ ὁ καθένας ἐκεῖ πέρα- ἀλλὰ αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία ἡ πολεμημένη, Αὐτὴ ἔδωσε τὴν μαρτυρία καὶ ὁ Χριστὸς [τὴν] Πατρίδα ἔσωσε. Ὁ Ἅγιος Δημήτριος, τὸν ὁποῖον γιορτάζουμε μεθαύριο, ἔσωσε ἀπ’ τοὺς Τούρκους τὴν Θεσσαλονίκη καὶ τὴν Ἑλλάδα καὶ προσεύχεται γιὰ τὴν ἐλευθερία….
Νὰ εὐχηθοῦμε ἀγαπητοὶ νὰ ἀνανήψουμε καὶ νὰ ἀφυπνισθοῦμε. Ἀπόψε μὴν φύγουμε ἀπὸ ἐδῶ, «ὡραία ἡ χορωδία! ὡραία τὰ τραγούδια! τὸ cd πολὺ ὄμορφο! ὅλα καλά! συγχαρητήρια!, τὰ παιδιά μας!». Καλὰ ὅλα αὐτά. Νὰ φύγουμε προβληματισμένοι.
ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ.
ΠΟΥ ΠΟΡΕΥΕΤΑΙ.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ.
Θὰ πάρουν τὰ παιδιά μας τὰ εὐλογημένα μέσα στὴν αἴθουσα καὶ θὰ τοὺς μιλήσουν γιὰ τὸν Μωάμεθ. Τί θὰ ποῦν τὰ παιδιά μας; Τί θὰ ποῦνε; Τὸ καταλαβαίνουμε; Θὰ τὸ πῶ πάλι κι ἐδῶ. Πρὸ καιροῦ, ἔγινε πρὸ ἡμερῶν σ’ ἕνα σχολεῖο -δὲν θὰ πῶ πού, πιὸ μακριὰ βέβαια. Ἕνα παιδάκι εἶπε στὴ μαμά του. «Μαμὰ ἀφοῦ ὑπάρχουν κι ἄλλοι θεοί, γιατί νὰ προσεύχομαι στὸν Χριστό;» Τὸ ἀκοῦμε; Τὸ μήνυμα πέρασε: «ἀφοῦ ὑπάρχουν κι ἄλλοι θεοὶ δὲν προσεύχομαι στὸν Χριστό». Ποιοὶ θεοί. ΠΟΙΟΙ ΘΕΟΙ…. Νὰ καταλάβουμε ὄτι ουκ ἔστιν οὐδενὶ ἄλλω ἢ σωτηρία.
Αὐτὴ λοιπὸν ἡ ἀποψινὴ ἐκδήλωση θὰ μᾶς δώσει τὰ μηνύματα.
ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ.
ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ.
ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΜΑΣ.
Καὶ μὴν λέμε «ἀναχρονιστικὰ αὐτά, ἐκεῖνα».
Δὲν εἶναι ἀναχρονιστικό το παιδί μας νὰ κάνει τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καλά.
Δὲν εἶναι ἀναχρονιστικό να ἔχει ἡ μάννα τὸ εἰκόνισμα τῆς Παναγίας μέσα, καὶ τὸ καντηλάκι νὰ καίει και να βλέπει τὸ παιδὶ στὸ θαμπὸ φῶς τοῦ καντηλιοῦ ΤΗ ΜΑΝΝΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ, νὰ βλέπει ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ που ἔβλεπαν τὰ κλεφτόπουλα καὶ τὰ σκλαβόπουλα, κι ἔπαιρναν θάρρος καὶ δύναμη.
Δὲν εἶναι δυσκολο πατέρα καὶ μάννα νὰ κάνεις προσευχὴ στὸ τραπέζι.
Δὲν εἶναι δύσκολο το πρωὶ τὴν Κυριακὴ νὰ παίρνεις τὰ παιδιά σου, πατέρα, μάννα τὰ παιδιά σας. Πᾶμε παιδί μου στὴν Ἁγία Τράπεζα. Πᾶμε παιδί μου ἐκεῖ ποὺ ὁ Χριστὸς θυσιάζεται. Πᾶμε παιδί μου ἐκεῖ ποὺ θὰ μᾶς δώσει Χάρη ὁ Θεός.
Βλέπετε, δὲν ζοῦμε τὴν Ὀρθοδοξία.. καὶ ἀφήνουμε ἐμεῖς τὰ παιδιά μας νὰ μᾶς φέρνουν μηνύματα καὶ νὰ μᾶς φέρνουν πολὺ περισσότερα τώρα μηνύματα.
Γιατί δὲν ἔχουμε κατανοήσει ὅτι τώρα ἡ πατρίδα, ἡ Ἑλλάδα θάπτεται. Ἡ Ὀρθοδοξία πολεμεῖται. Όχι σὰν Ἀλήθεια, σὰν Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι.
…Μὲ τὶς εὐχὲς καὶ προσευχὲς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου νὰ ἀνανήψουμε κι ἐμεῖς καὶ νὰ ποῦμε ὅτι,
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ, ΧΡΙΣΤΟΣ,
ΕΔΩ ΕΙΝΑ ΙΔΑΝΙΚΑ, ΑΞΙΕΣ,
ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΤΕ, ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΑΛΛΑ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ.
Εὐχαριστῶ πολύ, ὁ Θεὸς μαζί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου