ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
Στὶς ἀρχὲς τοῦ ᾽80 ἐξαπέστειλε Κύριος ὁ Θεὸς ἐμένα τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ τὴν συνοδία μου στὴν Μονὴ Δοχειαρίου. Μετὰ ἀπὸ πολλὲς «καταδικασίες», ἐσωτερικὲς καὶ ἐξωτερικές, ἐγκατασταθήκαμε σ᾽ αὐτὸ τὸ ἅγιο μοναστήρι. Παντοῦ ἀκουγόταν ὁ πικρόχολος λόγος. Ἂν καὶ τὸ Ὄρος φημίζεται γιὰ τὰ νόστιμα λουκούμια του, ἐγὼ οὐδέποτε ἐγεύθηκα οὔτε γλύκα οὔτε νοστιμιά.
Συναντήσαμε ἐδῶ τὴν Ἀρχαιολογία νὰ προσπαθῆ μὲ ἕνα-δύο μαστόρους νὰ ἀνακαινίση ἕνα πελώριο ἐρειπιῶνα. Ἄρχισε νὰ ἀνακαινίζη ἕναν ἐξώστη ἀπὸ τὸν Αὔγουστο καὶ τὸν τελείωσε τὸν Φλεβάρη! Βλέποντας πόσο ἀργὰ πᾶνε τὰ βόδια μας μὲ τὴν Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία, 
συσκευθήκαμε μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ νὰ ἑτοιμάσουμε ἕναν ὀργανισμό, ὁ ὁποῖος πάνυ ἐλεύθερος θὰ ἀναλάβη τὴν ἀνακαίνιση τῶν Μονῶν, ἀπομακρύνοντας τὴν γάγγραινα τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας. Ἔτσι δημιουργήθηκε τὸ Κέντρο διαφυλάξεως ἁγιορειτικῆς κληρονομίας (ΚεΔΑΚ). Καὶ σ᾽ αὐτὸν ὅμως τὸν ὀργανισμό, εἰσπηδοῦσε ἡ Ἀρχαιολογία σὰν τὴν ἀρκούδα τὴν πολική, καὶ πάντα ὑπῆρχαν ἐμπόδια ἀπὸ μέρους της, ἔστω καὶ γιὰ τὴν κατασκευὴ ἑνὸς ἁπλοῦ τοιχείου ἀντιστηρίξεως. (Ἐνθυμοῦμαι ὅτι μία ξερολιθιὰ κουβεντιάστηκε σὲ πέντε συνάξεις!)
Πές τὸ πές, ἄρχισε σιγά-σιγὰ τὸ ΚεΔΑΚ νὰ τὸ ἀντικαθιστᾶ ἡ Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία. Πέσαμε πάλι στὰ τρία πηγάδια: Ἅγιον Ὄρος, ΚεΔΑΚ, Ἀρχαιολογικὴ Ὑπηρεσία. Τώρα τελευταῖα, ἄνοιξε καὶ ἡ πηγάδα τοῦ Μελιγαλᾶ, τὸ ΚΑΣ, καὶ χρειάζεται καὶ ἀπὸ ἐκεῖ νὰ περάση μιὰ μελετησούλα τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Καὶ κατόπιν ἀπὸ αὐτὰ τὰ τρία «βαπτίσματα», τὸ «χρίσμα» πρέπει νὰ τὸ δώση ἡ Περιφέρεια.
Τριάντα ὁλόκληρα χρόνια ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν ἀνακαίνιση τοῦ Καθολικοῦ. Κάπου πέρασε ἀπὸ δῶ, κάπου σκούνταψε ἀπὸ κεῖ, ἔφθασε καὶ στὸ ΚΑΣ. Κι ἐνῶ ἦταν ἀπὸ τὶς πρῶτες μελέτες ποὺ κατατέθηκαν, ἔφθασε νὰ εἶναι ἡ τελευταία στὴν σειρά, γιατὶ, ὅπως ὡμολόγησαν ὑπάλληλοι τοῦ ὀργανισμοῦ αὐτοῦ, «ἄνωθεν» εἰσῆλθε ἐπέμβαση νὰ πάη στὴν μπάντα τὸ Καθολικὸ τῆς Δοχειαρίου, γιὰ νὰ περάση ἡ μελέτη «μεγίστης» Μονῆς. Ἐμεῖς σκεπὴ θέλουμε νὰ ἐπισκευάσουμε. Ἂν ἡ ἔγκριση αὐτὴ ἔρθη τὸν Ὀκτώβριο μῆνα, ποιός τρελὸς πειράζει σκεπὴ αὐτὴν τὴν ἐποχή;
Καὶ διερωτῶμαι: Αὐτὴ ἡ ἄνωθεν ἐπέμβαση ἀπὸ ἄγγελο εἶναι ἢ ἀπὸ διάβολο; Καὶ γιατί, κυβέρνηση τῆς φτωχολογιᾶς, κυβέρνηση ποὺ σκέπτεσαι τὸν φτωχὸ καὶ τὸν ὑπερασπίζεις, ἀποδιώκεις, κάνεις στὴν ἄκρια, τὴν μελέτη τῆς φτωχῆς Μονῆς τοῦ Δοχειαρίου; Καὶ σὲ σένα, κυβέρνηση, ὑπάρχει ἐπέμβαση ἄνωθεν; Τί καυχᾶσαι γιὰ δημοκρατία; Ὁ ἴδιος ταφόκηπος εἶσαι ὅπως καὶ οἱ ἄλλες κυβερνήσεις.
Πλήρωσε τοὺς ἐπιτήδειους, χαρτζιλίκωσέ τους, γιὰ νὰ κάνης ὄχι τὴν δουλειὰ τὴν δική σου, ἀλλὰ ἑνὸς μνημείου παλαιοῦ καὶ ἐγκαταλελειμμένου τὴν ἀνακαίνιση. Παντοῦ τὰ «μέγιστα» μπαίνουν ἐμπόδιο. Παντοῦ τὰ «μέγιστα» κυβερνᾶνε. Καὶ ἐγὼ σὰν τὴν ξυπόλυτη φτωχομάννα γυρίζω τὶς γειτονιὲς καὶ σὰν τὸν Ἰὼβ λέγω «πότε μέρα;-πότε νύχτα;».
Ἐπιτέλους δεῖξτε μας τὰ μπράτσα σας, ἐσεῖς οἱ κρατοῦντες, οἱ πλούσιοι, καὶ πέστε μας πόσα χρόνια θὰ βασανίζεται ὁ τόπος αὐτός; Μέχρι πότε θὰ κλαίη ἡ μάννα τὸ παιδὶ καὶ τὸ παιδὶ τὴν μάννα; Μέχρι πότε οἱ φτωχοὶ θὰ ζοῦνε στὴν περιφρόνια καὶ στὴν καταφρόνια καὶ θὰ περιμένουμε τὰ ψιχία ποὺ πίπτουν ἀπὸ τὶς τράπεζες τῶν πλουσίων;
Οἱ ἅγιοι Ἀρχάγγελοι καὶ προστάτες αὐτοῦ τοῦ παλαιοῦ Ναοῦ νὰ ἐπέμβουν καὶ νὰ ξερριζώσουν γενεὲς γενεῶν. Κύριε, θέριεψαν σὰν τὰ θεριὰ τῆς ἐρήμου. Ἀπόκοψον τὰς κεφαλὰς αὐτῶν, νὰ δροσίση καὶ σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο τὸν κατάξερο καὶ καταπονημένο. Πικρὰ δάκρυα καὶ μυστικοὺς στεναγμοὺς μὴ παρασιωπήσης, Κύριε. Ἀμήν.
Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης
