Περάσαμε αγαπητοί αδελφοί με την χάρη του Τριαδικού μας Θεού και εφέτος, μέσα από το αγωνιστικό στάδιο της Μ. Τεσσαρακοστής. Διήλθαμε την ανακαινιστική οδό της μετανοίας. Κολυμβήσαμε στο πέλαγος της νηστείας.
Την ψυχωφελή πληρώσαμε Τεσσαρακοστή. Και σήμερα Κυριακή των Βαΐων, αναφωνούντες κι εμείς το «Ωσανά, ευλογημένος, ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» μετά Βαΐων και κλάδων, εισερχόμεθα στην Αγία και Μ. Εβδομάδα.
Προχωράμε στην κορύφωση του μεγίστου των Μυστηρίων. Της αφάτου δι’ ημάς Θείας οικονομίας. Στο μεγαλείο του Σταυρού, στο θαύμα του ζωογόνου Τάφου, στο θρίαμβο της Αναστάσεως.
Η Αγία και Μ. Εβδομάδα διανοίγεται και πάλι μπροστά μας. Το αποκορύφωμα και το επιστέγασμα της πνευματικής πορείας που ξεκινήσαμε την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και που όλες αυτές τις ημέρες, έχοντας σ’ αυτήν στραμμένο το βλέμμα μας, με πόθο ιερό και καρδιά γεμάτη κατάνυξη ,φτάνουμε στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, στην εβδομάδα των Αγίων και Αχράντων Παθών.
Από τις 52 εβδομάδες που έχει όλος ο χρόνος μόνο η εβδομάδα των Παθών του Κυρίου, ονομάζεται Μεγάλη και Αγία. Γιατί; Ούτε τα ημερονύχτιά της είναι μεγαλύτερα, ούτε οι ώρες της.
Ο ιερός Χρυσόστομος εξηγώντας την μοναδική αυτή ονομασία τονίζει: «Μεγάλη» λέγεται διότι «μεγάλα τινά και απόρρητα τυγχάνει τα υπάρξαντα ημίν εν αυτή αγαθά».
Αληθώς Μέγας είναι Εκείνος που αποτελεί το κέντρο αναφοράς, λατρείας και τιμής κατά τη διάρκειά της. Μικροί και αδύναμοι οι άνθρωποι. Συγκλονισμένοι παρακολουθούν και συμμετέχουν στο δράμα του Γολγοθά, όπου πάσχει ο Μεγάλος Θεός.
Ακόμη τα γεγονότα που συνέβησαν και που η αγία μας Ορθοδοξία αναπαριστά μέσα απ' την λατρεία της είναι μοναδικά και μεγάλα.
Πολλά γεγονότα, αναρίθμητα, έχει καταγράψει η ανθρωπίνη Ιστορία, μικροτέρας ή μεγαλυτέρας σημασίας για τις τύχες του κόσμου. Τα γεγονότα όμως που έλαβαν χώρα την Μεγάλη Εβδομάδα δεν μπορούν να συγκριθούν με όποιο άλλο ιστορικό συμβάν.
Καμιά άλλη μάχη δεν μπορεί να συγκριθεί με τη μεγάλη μάχη που δόθηκε στο Γολγοθά και στο «κενό μνημείο» γιατί του διαβόλου καταλύθηκε τυραννία. Ο Παράδεισος ανοίχτηκε.
Ο ουρανός προσπελάσιμος έγινε. Οι άνθρωποι με τους αγγέλους αναμείχτηκαν. Το μεσότοιχο του φραγμού σηκώθη.
Είναι δηλαδή η Εβδομάδα αυτή αδελφοί μου μεγάλη γιατί μέσα σ’ αυτήν συγκαιφαλαιούται το θαύμα του Χριστιανισμού, τελεσιουργείται και τελειώνεται το μέγα και μοναδικό Μυστήριο της Θείας συγκαταβάσεως, κορυφώνεται η δόξα της Ορθοδοξίας.
Είναι μεγάλη γιατί ο ίδιος ο Θεός, για χάρη δική μας οδηγείται στα άγια και σωτήρια και φρικτά πάθη. «Τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην.
Και προ πάντων τον σταυρόν και τον θάνατον». Είναι μεγάλη γιατί…μεγάλη και η δική μας υποκρισία, ο εγωισμός, η αγνωμοσύνη, η κακία και η αχαριστία. Σήμερα με ενθουσιασμό φωνάζουμε «Ωσαννά», αύριο αλλόφρονες θα κραυγάζουμε «Σταυρωθήτω» .
Θριαμβευτική και μεγαλόπρεπος η είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Πλήθη αναρίθμητα συγκεντρώθηκαν για να ζητωκραυγάσουν τον Κύριο της ζωής και του θανάτου.
Τον ανακαινιστή του κόσμου, τον αναμορφωτή της ζωής, τον αναμενόμενο Μεσσία. Τέτοια ήταν η υποδοχή ώστε, «Εισελθόντος αυτού εις Ιεροσόλυμα εσείσθη πάσα η πόλις».
Αυτός προχωρεί και κλάιει. Εισέρχεται στη αγία πόλη. Εισέρχεται «καθήμενος επί πώλον όνου» πάνω σε ένα ταπεινό γαιδουράκι,γνωρίζοντας ότι στην κορυφή του Γολγοθά τον περιμένει ο Σταυρός.
Δακρίζει γιατί γνωρίζει ότι όλος αυτός ο κόσμος, όλος αυτός ο ενθουσιασμός , αμέσως μετά άρδην θα μετατραπεί. Το μίσος, ο φθόνος, ο φανατισμός, η εκδίκηση, θα μεταβάλουν το «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», σε «Αρων άρων σταύρωσον Αυτόν».
Αλλά, η ιστορία αυτή είναι τόσο παλιά, μα και τόσο καινούρια. Ο Χριστός σταυρώθηκε μεν πριν 2000 χρόνια, αλλά έκτοτε συνεχίζει καθημερινά να ξανασταυρώνεται.
Το «Ωσαννά» και το «Σταυρωθήτω», στο πρόσωπο του Χριστού είναι δυο έννοιες που ποτέ δεν ξεχώρισαν, ποτέ δεν έπαψαν να συνοδεύουν το Χριστό, και παράλληλα να είναι η πτώση και η ανάσταση η δική μας.
Ακούει και σήμερα ο Χριστός το «Σταυρωθήτω», από πολλούς και διαφόρους «Χριστοκάπηλους». Από αυτούς που το ευαγγέλιο στέκεται εμπόδιο στα άνομα σχέδια τους.
Από αυτούς που βάζουν μέσα σε καλούπια τη διδασκαλία Του, που τον χρησιμοποιούν σύμφωνα με τα συμφέροντα τους, και τον εκμεταλλεύονται για τις προσωπικές τους επιδιώξεις.
Ακούει το «Σταυρωθείτω» από αυτούς που δεν διστάζουν να τον ανταλλάξουν με το χρυσό στην πρώτη ευκαιρία, από αυτούς που εύκολα τον ξεπουλάνε και τον αποστρέφονται μη τυχόν και διακινδυνεύσουν τον ευδαιμονισμό τους, κάτι δικό τους.
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, απ’ τους διώκτες της πίστεως, τους καταφρονητές της Εκκλησίας. Χιλιάδες οι στομφώδεις διαλέξεις, οι πομπώδεις στα τηλεοπτικά παράθυρα αμπελοφιλοσοφίες, ατέλειωτη η αμφισβήτηση από γνωστούς και μη εξαιρετέους αρνητές και Χριστομάχους .
Σε τόνους μετριέται η μελάνη που καθημερινά χύνεται, με στόχο μοναδικό να σπιλωθεί το όνομα Του, να υβριστεί η θεότητα Του, να συκοφαντηθεί και να γελοιοποιηθεί η εκκλησία Του.
Δηλητήριο δραστικότατο, περιτυλιγμένο με το χρυσόχαρτο, άλλοτε της ελευθερίας, άλλοτε της δημοκρατίας, άλλοτε της τέχνης, που προσπαθεί να δηλητηριάσει τις ψυχές και να κρημνίσει την πίστη. Μα ο Χριστός ξανασταυρώνεται και από μας τους ίδιους .
Ως πρόβατον επί σφαγή ήχθη, σαν αρνάκι που το πάνε στην σφαγή πήγε ο Χριστός, « εαυτόν παρεδίδου υπερ της του κόσμους ζωής » χωρίς να βγάλει λέξη, χωρίς να παραπονεθεί για όλα όσα του καταμαρτυρούσαν και τελικά σταυρώθηκε και πέθανε για εμάς που τον καταδικάσαμε, που τον κατακρίναμε και τον κατακρίνουμε και σήμερα, που τον βλασφημούμε αυτόν και της Εκκλησία Του, που τον συκοφαντήσαμε, που τον πουλήσαμε για 30 αργύρια. που τον θανατώσαμε.
Ας γονατίσουμε αγαπητοί αδελφοί μου αυτήν την Αγία εβδομάδα.
Ας κλάψει ο καθένας για τα δικά του πάθη και τις δικές του αμαρτίες, ας θρηνήσει για τις πράξεις του ο καθένας μας, κληρικοί λαικοί, πλούσιο και φτωχοί… ώστε να υποδεχτούμε την Σταύρωση και την Ανάστασή του με καθαρή ψυχή και καρδιά ανανεωμένοι και εσωτερικά αναγεννημένοι.
Να σταυρώσουμε τις σκέψεις μας και τα αμαρτωλά εργα μας. Οφείλουμε και εμείς δηλαδή με κεκαθαρμενες διανοίες να συμπορευθούμε και να συσταυρωθούμε με τον Χριστό. Μην περάσει η εβδομάδα αυτή αγαπητοί σαν μια κοινή εβδομάδα και μετά γυρίσουμε πάλι στα ίδια.
Μην περάσει η εβδομάδα αυτή και δούμε τα γεγονότα Της με μάτι με ένα μάτι τυπικό, με ένα ματι απαθείας ή συμφεροντολογικά και μετά επιστρέψουμε στα ίδια και χειρότερα..
Οφείλουμε να δούμε την Μεγ Εβδομάδα με μάτι πίστεως, πίστεως πραγματικής και όχι επιφανειακής. Γιατί μόνο με το μάτι της πίστεως θα μπορέσουμε ν ατενίσουμε το μυστήριο που κρύβει ο Σταυρός και η Ανάσταση, γιατί μόνο με το μάτι της πίστεως θα μπορέσουμενα βιώσουμε ένα Πάσχα Άγιο. ΑΜΗΝ
Την ψυχωφελή πληρώσαμε Τεσσαρακοστή. Και σήμερα Κυριακή των Βαΐων, αναφωνούντες κι εμείς το «Ωσανά, ευλογημένος, ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» μετά Βαΐων και κλάδων, εισερχόμεθα στην Αγία και Μ. Εβδομάδα.
Προχωράμε στην κορύφωση του μεγίστου των Μυστηρίων. Της αφάτου δι’ ημάς Θείας οικονομίας. Στο μεγαλείο του Σταυρού, στο θαύμα του ζωογόνου Τάφου, στο θρίαμβο της Αναστάσεως.
Η Αγία και Μ. Εβδομάδα διανοίγεται και πάλι μπροστά μας. Το αποκορύφωμα και το επιστέγασμα της πνευματικής πορείας που ξεκινήσαμε την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και που όλες αυτές τις ημέρες, έχοντας σ’ αυτήν στραμμένο το βλέμμα μας, με πόθο ιερό και καρδιά γεμάτη κατάνυξη ,φτάνουμε στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, στην εβδομάδα των Αγίων και Αχράντων Παθών.
Από τις 52 εβδομάδες που έχει όλος ο χρόνος μόνο η εβδομάδα των Παθών του Κυρίου, ονομάζεται Μεγάλη και Αγία. Γιατί; Ούτε τα ημερονύχτιά της είναι μεγαλύτερα, ούτε οι ώρες της.
Ο ιερός Χρυσόστομος εξηγώντας την μοναδική αυτή ονομασία τονίζει: «Μεγάλη» λέγεται διότι «μεγάλα τινά και απόρρητα τυγχάνει τα υπάρξαντα ημίν εν αυτή αγαθά».
Αληθώς Μέγας είναι Εκείνος που αποτελεί το κέντρο αναφοράς, λατρείας και τιμής κατά τη διάρκειά της. Μικροί και αδύναμοι οι άνθρωποι. Συγκλονισμένοι παρακολουθούν και συμμετέχουν στο δράμα του Γολγοθά, όπου πάσχει ο Μεγάλος Θεός.
Ακόμη τα γεγονότα που συνέβησαν και που η αγία μας Ορθοδοξία αναπαριστά μέσα απ' την λατρεία της είναι μοναδικά και μεγάλα.
Πολλά γεγονότα, αναρίθμητα, έχει καταγράψει η ανθρωπίνη Ιστορία, μικροτέρας ή μεγαλυτέρας σημασίας για τις τύχες του κόσμου. Τα γεγονότα όμως που έλαβαν χώρα την Μεγάλη Εβδομάδα δεν μπορούν να συγκριθούν με όποιο άλλο ιστορικό συμβάν.
Καμιά άλλη μάχη δεν μπορεί να συγκριθεί με τη μεγάλη μάχη που δόθηκε στο Γολγοθά και στο «κενό μνημείο» γιατί του διαβόλου καταλύθηκε τυραννία. Ο Παράδεισος ανοίχτηκε.
Ο ουρανός προσπελάσιμος έγινε. Οι άνθρωποι με τους αγγέλους αναμείχτηκαν. Το μεσότοιχο του φραγμού σηκώθη.
Είναι δηλαδή η Εβδομάδα αυτή αδελφοί μου μεγάλη γιατί μέσα σ’ αυτήν συγκαιφαλαιούται το θαύμα του Χριστιανισμού, τελεσιουργείται και τελειώνεται το μέγα και μοναδικό Μυστήριο της Θείας συγκαταβάσεως, κορυφώνεται η δόξα της Ορθοδοξίας.
Είναι μεγάλη γιατί ο ίδιος ο Θεός, για χάρη δική μας οδηγείται στα άγια και σωτήρια και φρικτά πάθη. «Τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίναν, τον κάλαμον, τον σπόγγον, το όξος, τους ήλους, την λόγχην.
Και προ πάντων τον σταυρόν και τον θάνατον». Είναι μεγάλη γιατί…μεγάλη και η δική μας υποκρισία, ο εγωισμός, η αγνωμοσύνη, η κακία και η αχαριστία. Σήμερα με ενθουσιασμό φωνάζουμε «Ωσαννά», αύριο αλλόφρονες θα κραυγάζουμε «Σταυρωθήτω» .
Θριαμβευτική και μεγαλόπρεπος η είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Πλήθη αναρίθμητα συγκεντρώθηκαν για να ζητωκραυγάσουν τον Κύριο της ζωής και του θανάτου.
Τον ανακαινιστή του κόσμου, τον αναμορφωτή της ζωής, τον αναμενόμενο Μεσσία. Τέτοια ήταν η υποδοχή ώστε, «Εισελθόντος αυτού εις Ιεροσόλυμα εσείσθη πάσα η πόλις».
Αυτός προχωρεί και κλάιει. Εισέρχεται στη αγία πόλη. Εισέρχεται «καθήμενος επί πώλον όνου» πάνω σε ένα ταπεινό γαιδουράκι,γνωρίζοντας ότι στην κορυφή του Γολγοθά τον περιμένει ο Σταυρός.
Δακρίζει γιατί γνωρίζει ότι όλος αυτός ο κόσμος, όλος αυτός ο ενθουσιασμός , αμέσως μετά άρδην θα μετατραπεί. Το μίσος, ο φθόνος, ο φανατισμός, η εκδίκηση, θα μεταβάλουν το «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», σε «Αρων άρων σταύρωσον Αυτόν».
Αλλά, η ιστορία αυτή είναι τόσο παλιά, μα και τόσο καινούρια. Ο Χριστός σταυρώθηκε μεν πριν 2000 χρόνια, αλλά έκτοτε συνεχίζει καθημερινά να ξανασταυρώνεται.
Το «Ωσαννά» και το «Σταυρωθήτω», στο πρόσωπο του Χριστού είναι δυο έννοιες που ποτέ δεν ξεχώρισαν, ποτέ δεν έπαψαν να συνοδεύουν το Χριστό, και παράλληλα να είναι η πτώση και η ανάσταση η δική μας.
Ακούει και σήμερα ο Χριστός το «Σταυρωθήτω», από πολλούς και διαφόρους «Χριστοκάπηλους». Από αυτούς που το ευαγγέλιο στέκεται εμπόδιο στα άνομα σχέδια τους.
Από αυτούς που βάζουν μέσα σε καλούπια τη διδασκαλία Του, που τον χρησιμοποιούν σύμφωνα με τα συμφέροντα τους, και τον εκμεταλλεύονται για τις προσωπικές τους επιδιώξεις.
Ακούει το «Σταυρωθείτω» από αυτούς που δεν διστάζουν να τον ανταλλάξουν με το χρυσό στην πρώτη ευκαιρία, από αυτούς που εύκολα τον ξεπουλάνε και τον αποστρέφονται μη τυχόν και διακινδυνεύσουν τον ευδαιμονισμό τους, κάτι δικό τους.
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, απ’ τους διώκτες της πίστεως, τους καταφρονητές της Εκκλησίας. Χιλιάδες οι στομφώδεις διαλέξεις, οι πομπώδεις στα τηλεοπτικά παράθυρα αμπελοφιλοσοφίες, ατέλειωτη η αμφισβήτηση από γνωστούς και μη εξαιρετέους αρνητές και Χριστομάχους .
Σε τόνους μετριέται η μελάνη που καθημερινά χύνεται, με στόχο μοναδικό να σπιλωθεί το όνομα Του, να υβριστεί η θεότητα Του, να συκοφαντηθεί και να γελοιοποιηθεί η εκκλησία Του.
Δηλητήριο δραστικότατο, περιτυλιγμένο με το χρυσόχαρτο, άλλοτε της ελευθερίας, άλλοτε της δημοκρατίας, άλλοτε της τέχνης, που προσπαθεί να δηλητηριάσει τις ψυχές και να κρημνίσει την πίστη. Μα ο Χριστός ξανασταυρώνεται και από μας τους ίδιους .
Ως πρόβατον επί σφαγή ήχθη, σαν αρνάκι που το πάνε στην σφαγή πήγε ο Χριστός, « εαυτόν παρεδίδου υπερ της του κόσμους ζωής » χωρίς να βγάλει λέξη, χωρίς να παραπονεθεί για όλα όσα του καταμαρτυρούσαν και τελικά σταυρώθηκε και πέθανε για εμάς που τον καταδικάσαμε, που τον κατακρίναμε και τον κατακρίνουμε και σήμερα, που τον βλασφημούμε αυτόν και της Εκκλησία Του, που τον συκοφαντήσαμε, που τον πουλήσαμε για 30 αργύρια. που τον θανατώσαμε.
Ας γονατίσουμε αγαπητοί αδελφοί μου αυτήν την Αγία εβδομάδα.
Ας κλάψει ο καθένας για τα δικά του πάθη και τις δικές του αμαρτίες, ας θρηνήσει για τις πράξεις του ο καθένας μας, κληρικοί λαικοί, πλούσιο και φτωχοί… ώστε να υποδεχτούμε την Σταύρωση και την Ανάστασή του με καθαρή ψυχή και καρδιά ανανεωμένοι και εσωτερικά αναγεννημένοι.
Να σταυρώσουμε τις σκέψεις μας και τα αμαρτωλά εργα μας. Οφείλουμε και εμείς δηλαδή με κεκαθαρμενες διανοίες να συμπορευθούμε και να συσταυρωθούμε με τον Χριστό. Μην περάσει η εβδομάδα αυτή αγαπητοί σαν μια κοινή εβδομάδα και μετά γυρίσουμε πάλι στα ίδια.
Μην περάσει η εβδομάδα αυτή και δούμε τα γεγονότα Της με μάτι με ένα μάτι τυπικό, με ένα ματι απαθείας ή συμφεροντολογικά και μετά επιστρέψουμε στα ίδια και χειρότερα..
Οφείλουμε να δούμε την Μεγ Εβδομάδα με μάτι πίστεως, πίστεως πραγματικής και όχι επιφανειακής. Γιατί μόνο με το μάτι της πίστεως θα μπορέσουμε ν ατενίσουμε το μυστήριο που κρύβει ο Σταυρός και η Ανάσταση, γιατί μόνο με το μάτι της πίστεως θα μπορέσουμενα βιώσουμε ένα Πάσχα Άγιο. ΑΜΗΝ
