Σύντομες πνευματικές συνταγές του αειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου
* …Πολλές φορές πηγαίνοντας να βάλουμε κάποιον στη θέση του, βγαίνουμε εμείς από τη θέση μας.
Όταν προσπαθήσεις να ερμηνεύσεις τα πνευματικά ζητήματα με τη λογική σου, θα καταλήξεις να γίνεις αιρετικός και άπιστος.
* Δύο άνθρωποι μας έβγαλαν από τον παράδεισο, ο Αδάμ και η Εύα και δύο μας ξαναβάζουν στον παράδεισο, ο Χριστός και η Παναγία.
* Οι Πατέρες της Εκκλησίας έχουν τρεις φράσεις, που ισχύουν για όλους τους ανθρώπους:
-Θα ακούσεις άνθρωπε το Θεό, για να σε ακούσει.
-Θα προετοιμαστείς άνθρωπε, για να σε δώσει ο Θεός.
-Θα λογαριάζεις το Θεό, για να Τον συγκινήσεις.
Ο Θεός δεν συγκινείται με την ποσότητα της προσφοράς μας, αλλά με την ποιότητα της προσφοράς μας. Και ποιότητα δεν υπάρχει σήμερα στον Χριστιανό.
*Το μεγαλύτερο θαύμα όλων των εποχών, είναι το πώς ο Θεός μάς ανέχεται να Τον κοροϊδεύουμε. Τρώμε, πίνουμε, καλοπερνάμε, έχουμε τον αέρα, έχουμε τον ήλιο, έχουμε τα πάντα. Και του λέμε του Θεού: Θεέ, όλα τα παίρνω τα δικά σου, αλλά δεν Σε δέχομαι, δεν Σε θέλω. Τέτοια μακροθυμία!!!
* Κανείς δεν ξέρει τι είναι ο Θεός, ως προς την ουσία Του και ούτε πρόκειται να το μάθει ποτέ κανείς. Εμείς απλά βλέπουμε τα αποτελέσματα των ενεργειών του Θεού.
* Όλες οι πράξεις όλων των ανθρώπων, είναι γραμμένες σε τρία βιβλία: στο βιβλίο του σατανά, στο βιβλίο της συνείδησης και στο βιβλίο του αγγέλου φύλακά μας. Το βιβλίο του σατανά, έχει μόνο τις αμαρτίες του ανθρώπου.
* Η πρώτη και μεγαλύτερη εντολή είναι, να αγαπήσεις το Θεό εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της διανοίας σου. Επομένως ποια είναι η μεγαλύτερη αμαρτία; Είναι η παράβαση της πρώτης εντολής. Ποιος όμως από εμάς, έχει ποτέ εξομολογηθεί αυτήν την αμαρτία; Η δεύτερη μεγαλύτερη εντολή είναι, να αγαπήσεις τον συνάνθρωπό σου, όσο αγαπάς τον εαυτό σου.
* Κατά τον Απόστολο Παύλο, η χαρά που πρέπει να έχει ο άνθρωπος, πρέπει να είναι εν Κυρίω και όχι εν σαρκί και εν τω κόσμω. Η χαρά εν Κυρίω είναι συνδυασμένη με λύπη, η λεγόμενη χαρμολύπη, όπου ο άνθρωπος λυπάται για την αμαρτωλότητά του και ο Θεός ταυτόχρονα τον παρηγορεί με χαρά. Περισσότερη χαρά νιώθει ένας που προσεύχεται με λύπη στο Θεό, παρά ένας που τραγουδάει, γιατί ο πρώτος νιώθει σαν να έκανε ένα πρωτόγνωρο μπάνιο την ψυχή του, ενώ ο δεύτερος, μόλις σταματήσει το τραγούδι, όλη η μίζερη πραγματικότητα και τα προβλήματα ορθώνονται μπροστά του. Είναι κάποιες λεπτομέρειες που ο άνθρωπος δεν τις προσέχει.
* Ο πραγματικά Χριστιανός, είναι μέσα του γεμάτος. Οι άνθρωποι που είναι μακριά από το Θεό, μη έχοντας Χριστό μέσα τους, είναι κενοί και άδειοι και έχουν την ανάγκη να ψυχαγωγηθούν και να περάσουν ευχάριστες στιγμές. Άλλος με τη σάρκα, άλλος με τον τζόγο και άλλος με άλλα πράγματα ξεσκάει και, όταν περάσει αυτή η επήρεια, διπλά στενοχωριέται γιατί δεν τον ικανοποιούν πλήρως την ψυχή. Δεν έχει ανάγκη ο Χριστιανός να πάει στου σατανά τα στέκια και να δανειστεί χαρά.
* Ο Χριστός έχει τέτοια αίγλη, που ο κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος πληροφορείται για την αλήθεια και την ασφάλεια που προσφέρει. Και οι μαθητές του Χριστού, που ήταν καλοπροαίρετοι, πήραν αυτήν την πληροφορία και Τον ακολούθησαν, παρατώντας τα πάντα στη ζωή τους, χωρίς βέβαια ο Χριστός να τους υποσχεθεί κάτι.
* Ρώτησαν κάποτε έναν φωτισμένο ασκητή, πώς περνάει την ημέρα του και αυτός απάντησε: Έχω μοιράσει την ημέρα σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος, μιλάω στο Θεό (με την προσευχή), στο δεύτερο με μιλάει ο Θεός (με τη μελέτη της Αγίας Γραφής και των θεόπνευστων Πατερικών κειμένων), και στο τρίτο μιλάω για το Θεό στους άλλους.
Εις αγαθή ανάμνηση
Εμπειρικές αλήθειες από την κηρυκτική διακονία του πιστού εργάτου Κυρίου
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Α. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
(1916-1982) Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»
