Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Η μη διαχείριση της κρίσης φέρνει κρίσεις και κρισάρες.
Μάχη στην Βουλή και στην ψυχή του Έλληνα που πρέπει να διαχειριστεί την οργή του σε σχέση με την μπαμπεσιά του σουλτάνου της απαγωγής και της αιχμαλωσίας των δυο στρατιωτικών μας.
Ούτε χαλασμένο τηλέφωνο να παίζαμε…
«Όλα όσα είπατε για τους δύο αξιωματικούς δείχνουν την δική σας επιπολαιότητα . Τον Τούρκο πρόεδρο θα τον καλέσω εγώ στο τηλέφωνο όταν κρίνω σε συνεννόηση με το στράτευμα.
Είναι ανεύθυνο να βγαίνετε στο Ελληνικό κοινοβούλιο και να λέτε γιατί ο πρωθυπουργός δεν το έπραξε αυτό ακόμα. Δεν πρέπει να μετατρέψουμε με ένα σύνηθες επεισόδιο σε μέγα ζήτημα που μπορεί να μας βάλει σε περιπέτειες». Πηγή: Μάχη Τσίπρα-Μητσοτάκη για το τηλέφωνο στον Ερντογάν | iefimerida.gr
Και ενώ αναρωτιόμουν ποιος μπορεί να πάρει τηλέφωνο τον Ερντογάν και να τον στείλει εκεί που κατοικοεδρεύει το εκπεσσών αγγελικό τάγμα;
Αναθυμήθηκα τον ΜΑΥΡΟ της Μυτιλήνης.
Καλύτερα να πάρει ο ΜΑΥΡΟΣ τηλέφωνο τον Ερντογάν και να τακτοποιήσει το θέμα με την απαγωγή των δυο παλληκαριών μας.
Ποιος είναι αυτός;
Στις 7 Νοεμβρίου του 2015 μεταφέραμε μια ιστορία που μας ήρθε από το νησί της Λέσβου και φυσικά την γνωστοποιήσαμε στους αναγνώστες διότι γνωρίζαμε ότι σύντομα θα μπαίναμε σε περιπέτειες με τους απέναντι.
« Μπορεί στις μέρες μας το Αγιοτόκο νησί της Λέσβου να έγινε αποθήκη ψυχών μιας αποτυχημένης πολιτικής ως αναφορά το προσφυγικό , μπορεί να έγινε ο κυματοθραύστης των νεοποχίτικων επιλογών να αλλοιωθεί πληθυσμιακά ο κοινωνικός Ευρωπαικός ιστός.
Αλλά το ίδιο το νησί και οι κάτοικοι του βρίσκονται στο ¨μάτι των Αρχαγγελικών δυνάμενων» όσο και να το εποφθαλμιά το βάσκανο μάτι των αγαρηνών.
Δεν έχουν περάσει πέντε με έξη χρόνια που μας διηγήθηκαν μια ιστορία.
Μία μέρα βρέθηκε στο νησί της Λέσβου και συγκεκριμένα στο Μανταμάδο μια ηλικιωμένη τουρκάλα.
Εκ πρώτης όψεως θα έλεγε κάποιος ότι ήταν τουρίστρια σαν αυτές που κατά κόρον γεμίζουν το νησί από την απέναντι πλευρά της Θάλασσας του Αρχιπελάγους.
Αυτή όμως είχε κάτι το διαφορετικό.
Ρωτούσε και ξαναρωτούσε .
Η μη διαχείριση της κρίσης φέρνει κρίσεις και κρισάρες.
Μάχη στην Βουλή και στην ψυχή του Έλληνα που πρέπει να διαχειριστεί την οργή του σε σχέση με την μπαμπεσιά του σουλτάνου της απαγωγής και της αιχμαλωσίας των δυο στρατιωτικών μας.
Ούτε χαλασμένο τηλέφωνο να παίζαμε…
«Όλα όσα είπατε για τους δύο αξιωματικούς δείχνουν την δική σας επιπολαιότητα . Τον Τούρκο πρόεδρο θα τον καλέσω εγώ στο τηλέφωνο όταν κρίνω σε συνεννόηση με το στράτευμα.
Είναι ανεύθυνο να βγαίνετε στο Ελληνικό κοινοβούλιο και να λέτε γιατί ο πρωθυπουργός δεν το έπραξε αυτό ακόμα. Δεν πρέπει να μετατρέψουμε με ένα σύνηθες επεισόδιο σε μέγα ζήτημα που μπορεί να μας βάλει σε περιπέτειες». Πηγή: Μάχη Τσίπρα-Μητσοτάκη για το τηλέφωνο στον Ερντογάν | iefimerida.gr
Και ενώ αναρωτιόμουν ποιος μπορεί να πάρει τηλέφωνο τον Ερντογάν και να τον στείλει εκεί που κατοικοεδρεύει το εκπεσσών αγγελικό τάγμα;
Αναθυμήθηκα τον ΜΑΥΡΟ της Μυτιλήνης.
Καλύτερα να πάρει ο ΜΑΥΡΟΣ τηλέφωνο τον Ερντογάν και να τακτοποιήσει το θέμα με την απαγωγή των δυο παλληκαριών μας.
Ποιος είναι αυτός;
Στις 7 Νοεμβρίου του 2015 μεταφέραμε μια ιστορία που μας ήρθε από το νησί της Λέσβου και φυσικά την γνωστοποιήσαμε στους αναγνώστες διότι γνωρίζαμε ότι σύντομα θα μπαίναμε σε περιπέτειες με τους απέναντι.
« Μπορεί στις μέρες μας το Αγιοτόκο νησί της Λέσβου να έγινε αποθήκη ψυχών μιας αποτυχημένης πολιτικής ως αναφορά το προσφυγικό , μπορεί να έγινε ο κυματοθραύστης των νεοποχίτικων επιλογών να αλλοιωθεί πληθυσμιακά ο κοινωνικός Ευρωπαικός ιστός.
Αλλά το ίδιο το νησί και οι κάτοικοι του βρίσκονται στο ¨μάτι των Αρχαγγελικών δυνάμενων» όσο και να το εποφθαλμιά το βάσκανο μάτι των αγαρηνών.
Δεν έχουν περάσει πέντε με έξη χρόνια που μας διηγήθηκαν μια ιστορία.
Μία μέρα βρέθηκε στο νησί της Λέσβου και συγκεκριμένα στο Μανταμάδο μια ηλικιωμένη τουρκάλα.
Εκ πρώτης όψεως θα έλεγε κάποιος ότι ήταν τουρίστρια σαν αυτές που κατά κόρον γεμίζουν το νησί από την απέναντι πλευρά της Θάλασσας του Αρχιπελάγους.
Αυτή όμως είχε κάτι το διαφορετικό.
Ρωτούσε και ξαναρωτούσε .
Που βρίσκεται ο ΜΑΥΡΟΣ;
Οι ντόπιοι , όπως μου είπαν δεν κουράστηκαν να σκεφτούν, γιατί ο ΜΑΥΡΟΣ για αυτούς είναι ο φημισμένος Ταξιάρχης τους στην περιώνυμο Ιερά Μονή του στο Μανταμάδο.
Τον ονομάζουν ΜΑΥΡΟ λόγω της μαύρης απόχρωσης του μοναδικού γλυπτού στην Ορθοδοξία ανάγλυφου που απεικονίζει τον Αρχάγγελο Μιχαήλ που πλάστηκε από χώμα και το αίμα των μαρτυρησάντων Μοναχών της περιοχής στα χέρια των σαρακινών – αγαρηνών πειρατών.
Όμως , τους έκανε εντύπωση , πως η Τουρκάλα γνώριζε το ιδιαίτερο αυτό προσωνύμιο του Ταξιάρχη.
Και αυτός ήταν ο λόγος που την ρώτησαν.
Η ίδια δεν δυσκολεύτηκε να τους περιγράψει την αιτία για την οποία βρέθηκε στα μέρη τους.
« Ένας Μαύρος διώχνει τους Τούρκους πιλότους πολεμικών «σαν τις μύγες» πάνω από την Μυτιλήνη»
Τους εκμυστηρεύθηκε εν τη απλότητι της , ότι ο γιός της ήταν πιλότος της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας από την απέναντι αεροπορική βάση….
Και τον τελευταίο καιρό δεν ήταν απλώς προβληματισμένος αλλά και φοβισμένος , μέχρι που σκεφτόταν να εγκαταλείψει την δουλειά του αυτή.
Όχι μια αλλά τις περισσότερες φορές που διατάχθηκε να πετάξει πάνω από το νησί του συνέβησαν παράξενα και επικίνδυνα πράγματα.
Όχι μόνο πάθαινε κρατήματα στην μηχανή του αεροπλάνου αλλά έβλεπε μπροστά του ένα θεόρατο ΜΑΥΡΟ να του κλείνει τον δρόμο και να τον αποπροσανατολίζει.
Η ίδια Τουρκάλα συνέχισε τις εκμυστηρεύσεις της …
Από Μυτιληνιούς τουρίστες που μας επισκέπτονται στα μέρη μας έμαθα – ποιος είναι ο ΜΑΥΡΟΣ αυτός , όπως τον λέτε εσείς .
Σήμερα βρίσκομαι εδώ για τον παρακαλέσω να μην φοβερίζει τον γιό μου που δεν θέλει να ξαναπετάξει και σκέφτεται να αφήσει την δουλεία του σαν ιπτάμενος.
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ»
Δεν μπορούμε τον σουλτάνο να τον αφήσουμε να κάνει συνέχεια πονηριές .
Πρέπει να τον φοβερίσουμε και ο πιο κατάλληλος για αυτόν είναι ο ΜΑΥΡΟΣ.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ
« Πασίγνωστος είναι ο Μανταμάδος για το μεγάλο προσκύνημα του Ταξιάρχη του. Η Εκκλησία του Αγίου βρίσκεται σε μικρή απόσταση απ’ το χωριό, σ’ ένα ανοιχτό, ολόφωτο χώρο από ελιές και πεύκα. Ο αρχικός ναός χτίστηκε πριν από το 1700. Το 1879 ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων. Το εικόνισμα του Αγίου είναι ανάγλυφο, κατασκευασμένο από άγνωστο υλικό. Ο θρύλος αναφέρει ότι το φιλοτέχνησε ένας μοναχός, από πηλό και αίμα. Στην περιοχή υπήρχε παλιό μοναστήρι.
Σε μια επιδρομή τους Σαρακηνοί πειρατές έσφαξαν τους μοναχούς. Γλίτωσε μονάχα ένας που είχε σκαρφαλώσει στη στέγη. Οι Αγαρηνοί τον κυνήγησαν. Αλλά όταν τον πλησίασαν είδαν μπροστά τους να έρχεται μια μανιασμένη θάλασσα που απειλούσε να τους καταπιεί. Τρομαγμένοι άφησαν τον καλόγερο και έφυγαν.
Ο μοναχός, που απέδωσε τη σωτηρία του στον Ταξιάρχη, μάζεψε πηλό και με το αίμα των σκοτωμένων συνάδελφων του έφτιαξε το εικόνισμα του Αγίου.
Ο Ταξιάρχης είναι ο προστάτης Άγιος της περιοχής αλλά και όλης της Λέσβου. Ιδιαίτερα τον σεβόταν οι Τούρκοι για τα πολλαπλά του θαύματα.
Φορούσε σιδερένια παπούτσια και έτρεχε παντού να προστατεύσει τους χριστιανούς. Η μορφή του εβένινου εικονίσματος πείθει ότι είναι έργο μιας φλογερής πίστης, ενός απλού ανθρώπου. Το σκοτεινό πρόσωπο είναι γεμάτο δύναμη καθώς προβάλλει μέσα απ’ το αστραφτερό ασημένιο πλαίσιο.
Ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου είναι το μοναδικό ανάγλυφο, εικόνισμα της Λέσβου. Ακόμα και σήμερα οι προσκυνητές τρέφουν ανάμεικτα συναισθήματα για αυτή τη μοναδική εικόνα.
Άλλοτε αντικρίζουν το πρόσωπο του Αγίου πολύ άγριο και απόμακρο και άλλοτε πολύ ήρεμο και οικείο, πιστεύοντας ό,τι κατά αυτό τον τρόπο ο Άγιος προσπαθεί να τους περάσει διάφορα μηνύματα.»
Στην Λέσβο γνωρίσαμε ανθρώπους που δεν πίστευαν στον ΑΓΙΟ ΘΕΟ αλλά πίστευαν στον ΜΑΥΡΟ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.
Στην εύλογη απορία μου
Μα τι λέτε;
Μου ανέφεραν βιώματα προσωπικά και οικείων τους που όταν εκφράστηκαν άσχημα για τον Ταξιάρχη τους περιέλαβε κατ ιδίαν και για τα καλά ο ΜΑΥΡΟΣ.
ΚΑΙ συνέχισαν
πώς να μην το πιστεύουμε όταν σε ΑΥΤΟΝ οφείλουμε την ΛΕΥΤΕΡΙΑ μας από τα 500 και χρόνια της τουρκοκρατίας.
Φυσικά δεν τους έχουμε ρωτήσει σήμερα αν πιστεύουν αν θα τους σώσει ο ΜΑΥΡΟΣ από την νέα καμουφλαρισμένη βαρβαροκρατία;
« Ξημερώνει η Άγια Ημέρα της 8ης Νοεμβρίου 1912 και στις 7 ώρα το πρωί μπροστά στη Μυτιλήνη βρίσκεται ο ελληνικός στόλος: Τα θωρηκτά «Αβέρωφ», «Σπέτσαι», «Ύδρα», «Ψαρά», τα αντιτορπιλικά «Ιέραξ», «Νίκη», «Ασπίς», τα τορπιλοβόλα «12» και «14», το πλοίο εφοδιασμού «Κανάρης» και το επίτακτο «Πέλοψ». Αργότερα έφθασαν το «Καλουτάς», το «Ισμήνη», το εύδρομο «Αρκαδία» και άλλα βοηθητικά πολεμικά.
Οι Έλληνες της Μυτιλήνης ξεχύνονται στους δρόμους, πλησιάζουν τις ακρογιαλιές, στα Τσαμάκια, στο λιμάνι, στο Κιόσκι, κι ακούνε από την μπάντα του «Αβέρωφ» το εμβατήριο «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά» και η καρδιά τους γεμίζει από ξέφρενη χαρά και μεγαλείο. Το παραλήρημα του πλήθους από ενθουσιασμό είναι αφάνταστα μεγάλο. Χαιρετίζουν την πολυπόθητη λευτεριά. Χιλιάδες ελληνικές σημαίες στόλισαν τα χριστιανικά σπίτια, τα δημόσια κτήρια, το δημοτικό κήπο και την προκυμαία.
Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα και χαιρετιστήριοι πυροβολισμοί ακούγονταν από τα χριστιανικά παράθυρα και μπαλκόνια και ο κόσμος αγκαλιαζόταν και φιλιόταν με γνωστούς και άγνωστους, φωνάζοντας ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.» lesvosnews.net
Και αν δεν πιστεύουμε τις έκτακτες ενέργειες του Ταξιάρχη ας αναλογιστούμε την παρουσία του ΜΑΝΤΑΜΑΔΙΩΤΗ στην μαρτυρική Κύπρο.
Οι ντόπιοι , όπως μου είπαν δεν κουράστηκαν να σκεφτούν, γιατί ο ΜΑΥΡΟΣ για αυτούς είναι ο φημισμένος Ταξιάρχης τους στην περιώνυμο Ιερά Μονή του στο Μανταμάδο.
Τον ονομάζουν ΜΑΥΡΟ λόγω της μαύρης απόχρωσης του μοναδικού γλυπτού στην Ορθοδοξία ανάγλυφου που απεικονίζει τον Αρχάγγελο Μιχαήλ που πλάστηκε από χώμα και το αίμα των μαρτυρησάντων Μοναχών της περιοχής στα χέρια των σαρακινών – αγαρηνών πειρατών.
Όμως , τους έκανε εντύπωση , πως η Τουρκάλα γνώριζε το ιδιαίτερο αυτό προσωνύμιο του Ταξιάρχη.
Και αυτός ήταν ο λόγος που την ρώτησαν.
Η ίδια δεν δυσκολεύτηκε να τους περιγράψει την αιτία για την οποία βρέθηκε στα μέρη τους.
« Ένας Μαύρος διώχνει τους Τούρκους πιλότους πολεμικών «σαν τις μύγες» πάνω από την Μυτιλήνη»
Τους εκμυστηρεύθηκε εν τη απλότητι της , ότι ο γιός της ήταν πιλότος της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας από την απέναντι αεροπορική βάση….
Και τον τελευταίο καιρό δεν ήταν απλώς προβληματισμένος αλλά και φοβισμένος , μέχρι που σκεφτόταν να εγκαταλείψει την δουλειά του αυτή.
Όχι μια αλλά τις περισσότερες φορές που διατάχθηκε να πετάξει πάνω από το νησί του συνέβησαν παράξενα και επικίνδυνα πράγματα.
Όχι μόνο πάθαινε κρατήματα στην μηχανή του αεροπλάνου αλλά έβλεπε μπροστά του ένα θεόρατο ΜΑΥΡΟ να του κλείνει τον δρόμο και να τον αποπροσανατολίζει.
Η ίδια Τουρκάλα συνέχισε τις εκμυστηρεύσεις της …
Από Μυτιληνιούς τουρίστες που μας επισκέπτονται στα μέρη μας έμαθα – ποιος είναι ο ΜΑΥΡΟΣ αυτός , όπως τον λέτε εσείς .
Σήμερα βρίσκομαι εδώ για τον παρακαλέσω να μην φοβερίζει τον γιό μου που δεν θέλει να ξαναπετάξει και σκέφτεται να αφήσει την δουλεία του σαν ιπτάμενος.
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ»
Δεν μπορούμε τον σουλτάνο να τον αφήσουμε να κάνει συνέχεια πονηριές .
Πρέπει να τον φοβερίσουμε και ο πιο κατάλληλος για αυτόν είναι ο ΜΑΥΡΟΣ.
« Πασίγνωστος είναι ο Μανταμάδος για το μεγάλο προσκύνημα του Ταξιάρχη του. Η Εκκλησία του Αγίου βρίσκεται σε μικρή απόσταση απ’ το χωριό, σ’ ένα ανοιχτό, ολόφωτο χώρο από ελιές και πεύκα. Ο αρχικός ναός χτίστηκε πριν από το 1700. Το 1879 ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων. Το εικόνισμα του Αγίου είναι ανάγλυφο, κατασκευασμένο από άγνωστο υλικό. Ο θρύλος αναφέρει ότι το φιλοτέχνησε ένας μοναχός, από πηλό και αίμα. Στην περιοχή υπήρχε παλιό μοναστήρι.
Σε μια επιδρομή τους Σαρακηνοί πειρατές έσφαξαν τους μοναχούς. Γλίτωσε μονάχα ένας που είχε σκαρφαλώσει στη στέγη. Οι Αγαρηνοί τον κυνήγησαν. Αλλά όταν τον πλησίασαν είδαν μπροστά τους να έρχεται μια μανιασμένη θάλασσα που απειλούσε να τους καταπιεί. Τρομαγμένοι άφησαν τον καλόγερο και έφυγαν.
Ο μοναχός, που απέδωσε τη σωτηρία του στον Ταξιάρχη, μάζεψε πηλό και με το αίμα των σκοτωμένων συνάδελφων του έφτιαξε το εικόνισμα του Αγίου.
Ο Ταξιάρχης είναι ο προστάτης Άγιος της περιοχής αλλά και όλης της Λέσβου. Ιδιαίτερα τον σεβόταν οι Τούρκοι για τα πολλαπλά του θαύματα.
Φορούσε σιδερένια παπούτσια και έτρεχε παντού να προστατεύσει τους χριστιανούς. Η μορφή του εβένινου εικονίσματος πείθει ότι είναι έργο μιας φλογερής πίστης, ενός απλού ανθρώπου. Το σκοτεινό πρόσωπο είναι γεμάτο δύναμη καθώς προβάλλει μέσα απ’ το αστραφτερό ασημένιο πλαίσιο.
Ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου είναι το μοναδικό ανάγλυφο, εικόνισμα της Λέσβου. Ακόμα και σήμερα οι προσκυνητές τρέφουν ανάμεικτα συναισθήματα για αυτή τη μοναδική εικόνα.
Άλλοτε αντικρίζουν το πρόσωπο του Αγίου πολύ άγριο και απόμακρο και άλλοτε πολύ ήρεμο και οικείο, πιστεύοντας ό,τι κατά αυτό τον τρόπο ο Άγιος προσπαθεί να τους περάσει διάφορα μηνύματα.»
Στην Λέσβο γνωρίσαμε ανθρώπους που δεν πίστευαν στον ΑΓΙΟ ΘΕΟ αλλά πίστευαν στον ΜΑΥΡΟ ΤΑΞΙΑΡΧΗ.
Στην εύλογη απορία μου
Μα τι λέτε;
Μου ανέφεραν βιώματα προσωπικά και οικείων τους που όταν εκφράστηκαν άσχημα για τον Ταξιάρχη τους περιέλαβε κατ ιδίαν και για τα καλά ο ΜΑΥΡΟΣ.
ΚΑΙ συνέχισαν
πώς να μην το πιστεύουμε όταν σε ΑΥΤΟΝ οφείλουμε την ΛΕΥΤΕΡΙΑ μας από τα 500 και χρόνια της τουρκοκρατίας.
Φυσικά δεν τους έχουμε ρωτήσει σήμερα αν πιστεύουν αν θα τους σώσει ο ΜΑΥΡΟΣ από την νέα καμουφλαρισμένη βαρβαροκρατία;
« Ξημερώνει η Άγια Ημέρα της 8ης Νοεμβρίου 1912 και στις 7 ώρα το πρωί μπροστά στη Μυτιλήνη βρίσκεται ο ελληνικός στόλος: Τα θωρηκτά «Αβέρωφ», «Σπέτσαι», «Ύδρα», «Ψαρά», τα αντιτορπιλικά «Ιέραξ», «Νίκη», «Ασπίς», τα τορπιλοβόλα «12» και «14», το πλοίο εφοδιασμού «Κανάρης» και το επίτακτο «Πέλοψ». Αργότερα έφθασαν το «Καλουτάς», το «Ισμήνη», το εύδρομο «Αρκαδία» και άλλα βοηθητικά πολεμικά.
Οι Έλληνες της Μυτιλήνης ξεχύνονται στους δρόμους, πλησιάζουν τις ακρογιαλιές, στα Τσαμάκια, στο λιμάνι, στο Κιόσκι, κι ακούνε από την μπάντα του «Αβέρωφ» το εμβατήριο «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά» και η καρδιά τους γεμίζει από ξέφρενη χαρά και μεγαλείο. Το παραλήρημα του πλήθους από ενθουσιασμό είναι αφάνταστα μεγάλο. Χαιρετίζουν την πολυπόθητη λευτεριά. Χιλιάδες ελληνικές σημαίες στόλισαν τα χριστιανικά σπίτια, τα δημόσια κτήρια, το δημοτικό κήπο και την προκυμαία.
Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα και χαιρετιστήριοι πυροβολισμοί ακούγονταν από τα χριστιανικά παράθυρα και μπαλκόνια και ο κόσμος αγκαλιαζόταν και φιλιόταν με γνωστούς και άγνωστους, φωνάζοντας ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.» lesvosnews.net
Και αν δεν πιστεύουμε τις έκτακτες ενέργειες του Ταξιάρχη ας αναλογιστούμε την παρουσία του ΜΑΝΤΑΜΑΔΙΩΤΗ στην μαρτυρική Κύπρο.
ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Είναι τόση δε η τσατίλα των Ελλήνων στρατιωτικών μονίμων –εφέδρων – στρατευσίμων που δεν κρατιούνται να περάσουν για να ανάψουν κεριά απέναντι και φυσικά στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ.
Τελικά από ένα κακό θα βγουν πολλά καλά…όπως έλεγε ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
Με Πίστη και Ελπίδα
