Πολλοί μοναχοί στο Άγιο Όρος ασχολούνται με το ψάρεμα. Σε όλες τις Ιερές Μονές, σε όλες τις Σκήτες, υπάρχουν αρκετές βάρκες, από 2,5 μέτρα μέχρι και 15 μέτρα! Οι πατέρες ασχολούνται κυρίως με τα δίχτυα και τα παραγάδια, ενώ ορισμένοι επιδίδονται στη συρτή και στο jigging. Ακόμη και με το καλάμι από την ακτή ψαρεύουν μερικοί, κυρίως αυτοί που δεν έχουν βάρκα.
Γιατί όμως τόσοι πολλοί, αναλογικά, ασχολούνται με το ψάρεμα, και ποιοί ιδιαίτεροι κίνδυνοι υπάρχουν ίσως ειδικά σε αυτή την πληθυσμιακή ομάδα;
Η ζωή του Αγιορείτη μοναχού έχει μια φοβερή «μονοτονία» αν τη δεις από μακριά, και μια μεγάλη ποικιλότητα σε εξέταση από πολύ κοντά. Κάθε μέρα είναι μια διαφορετική γιορτή Αγίου, με διαφορετικούς ψαλμούς και αναγνώσματα, διαφορετικές επιτρεπόμενες ποιότητες και ποσότητες φαγητού. Αλλά σε μακροεξέταση η ζωή τους είναι προσευχή, ανάγνωση, εργόχειρο και ύπνος. Για όσους δεν έχουν φθάσει σε μεγάλα πνευματικά ύψη, είναι απαραίτητο να κάνουν κάτι που να τους βγάζει από τη «μονοτονία» της καθημερινότητας. Μια από αυτές τις διεξόδους είναι το ψάρεμα.
Ειδικά το ψάρεμα, έχει και «ευλογία»! Δηλαδή, έναν εύλογο λόγο να δικαιολογήσεις την απουσία σου από τη Μονή ή το κελί. Όταν πας για ψάρεμα, να φέρεις δηλαδή τροφή στο κοινόβιο, είναι κάτι περισσότερο από χάσιμο χρόνου. Και μιας και το κυνήγι απαγορεύεται στο Άγιο Όρος, όπως και η γενική κρεοφαγία, δεν υπάρχουν και πολλά άλλα «χόμπι» που να συνδυάζουν και λίγο γυμναστική, απαραίτητα για τους νεαρότερους μοναχούς.
Υπάρχει και κάτι ακόμη, πολύ πιο ανεπαίσθητο από το σπάσιμο της «μονοτονίας», που δουλεύει ίσως υποσυνείδητα στο μυαλό των μοναχών, και κάνει το ψάρεμα πιο ελκυστικό. Όταν μπαίνεις στη βάρκα και πηγαίνεις μακριά από την ακτή, είναι σαν να βγαίνεις από το Άγιο Όρος! Ειδικά για αυτούς που δεν βγαίνουν συχνά από μέσα, όπως κάποιοι ιερομόναχοι και φιλάσθενοι μοναχοί, η μόνη έξοδος από το Άγιο Όρος, έστω και τεχνικά μιλώντας, είναι το ψάρεμα!!! Για λίγες ώρες, είσαι «έξω» από το Άγιο Όρος, το μέρος που είναι συνδυασμένο στο υποσυνείδητο του μοναχού με την ελευθερία του νου, αλλά ταυτόχρονα με τον περιορισμό του σώματος...
Όμως με αφορμή το πρόσφατο ατύχημα που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο του πατρός Ιλαρίωνος από τη Σιμωνόπετρα, πρέπει να επισημάνουμε ότι η ενασχόληση ορισμένων μοναχών με το ψάρεμα εγκυμονεί ιδιαίτερους κινδύνους. Λέμε ορισμένων μοναχών εννοώντας αυτούς που δεν ασχολούνται με το ψάρεμα ως διακόνημα (δηλαδή επαγγελματικά), αλλά ως χόμπι και κάπου κάπου. Συνήθως ο χρόνος που διαθέτουν για ψάρεμα είναι περιορισμένος. Αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει κάποιος μοναχός που δεν έχει το «μικρόβιο» του ψαρέματος ή του κυνηγιού και έτσι προκειμένου να ψαρέψει περισσότερη ώρα είναι πολύ πιθανό να παραμελήσει κάποια από τα μέτρα ασφαλείας ή συντήρησης του εξοπλισμού του. Αυτό σε συνδυασμό με το αδυσώπητο των αγιορείτικων ακτών, κυρίως στα νότια της χερσονήσου, και την περίεργη θάλασσα, με τους φοβερούς νοτιάδες και τους απότομους μαΐστρους δείχνουν ότι υπάρχει ιδιαίτερος κίνδυνος για τους αλιείς μοναχούς.
Θα προσθέσουμε ακόμα μία περίπτωση που καταδεικνύει την ιδιαίτερη προσοχή που πρέπει να επιδεικνύουν οι μοναχοί. Όταν έρθει η μέρα που έχουν «ευλογία» (άδεια) να ψαρέψουν πρέπει να δείξουν ιδιαίτερη σύνεση στην αξιολόγηση των καιρικών συνθηκών, και να μην υποκύψουν στην ορμή που πιθανώς νιώθουν για να «ξεσκάσουν». Δηλαδή, αν για παράδειγμα βλέπουν νοτιά 2-3 μποφόρ, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αργότερα θα δυναμώσει, και πιθανώς να διαρκέσει και 2-3 μέρες, που σημαίνει ότι θα «χάσουν» το ψάρεμα για 2-3 μέρες. Άρα, πρέπει να καταπνίξουν την επιθυμία τους να ψαρέψουν εκείνη τη μέρα. Εξάλλου, τόσες άλλες επιθυμίες έχουν καταπνίξει....
Πηγή: ClopYPastE.gr - ClopYandPastE.gr - ClopYandPastE.blogspot.com
Γιατί όμως τόσοι πολλοί, αναλογικά, ασχολούνται με το ψάρεμα, και ποιοί ιδιαίτεροι κίνδυνοι υπάρχουν ίσως ειδικά σε αυτή την πληθυσμιακή ομάδα;
Η ζωή του Αγιορείτη μοναχού έχει μια φοβερή «μονοτονία» αν τη δεις από μακριά, και μια μεγάλη ποικιλότητα σε εξέταση από πολύ κοντά. Κάθε μέρα είναι μια διαφορετική γιορτή Αγίου, με διαφορετικούς ψαλμούς και αναγνώσματα, διαφορετικές επιτρεπόμενες ποιότητες και ποσότητες φαγητού. Αλλά σε μακροεξέταση η ζωή τους είναι προσευχή, ανάγνωση, εργόχειρο και ύπνος. Για όσους δεν έχουν φθάσει σε μεγάλα πνευματικά ύψη, είναι απαραίτητο να κάνουν κάτι που να τους βγάζει από τη «μονοτονία» της καθημερινότητας. Μια από αυτές τις διεξόδους είναι το ψάρεμα.
Ειδικά το ψάρεμα, έχει και «ευλογία»! Δηλαδή, έναν εύλογο λόγο να δικαιολογήσεις την απουσία σου από τη Μονή ή το κελί. Όταν πας για ψάρεμα, να φέρεις δηλαδή τροφή στο κοινόβιο, είναι κάτι περισσότερο από χάσιμο χρόνου. Και μιας και το κυνήγι απαγορεύεται στο Άγιο Όρος, όπως και η γενική κρεοφαγία, δεν υπάρχουν και πολλά άλλα «χόμπι» που να συνδυάζουν και λίγο γυμναστική, απαραίτητα για τους νεαρότερους μοναχούς.
Υπάρχει και κάτι ακόμη, πολύ πιο ανεπαίσθητο από το σπάσιμο της «μονοτονίας», που δουλεύει ίσως υποσυνείδητα στο μυαλό των μοναχών, και κάνει το ψάρεμα πιο ελκυστικό. Όταν μπαίνεις στη βάρκα και πηγαίνεις μακριά από την ακτή, είναι σαν να βγαίνεις από το Άγιο Όρος! Ειδικά για αυτούς που δεν βγαίνουν συχνά από μέσα, όπως κάποιοι ιερομόναχοι και φιλάσθενοι μοναχοί, η μόνη έξοδος από το Άγιο Όρος, έστω και τεχνικά μιλώντας, είναι το ψάρεμα!!! Για λίγες ώρες, είσαι «έξω» από το Άγιο Όρος, το μέρος που είναι συνδυασμένο στο υποσυνείδητο του μοναχού με την ελευθερία του νου, αλλά ταυτόχρονα με τον περιορισμό του σώματος...
Όμως με αφορμή το πρόσφατο ατύχημα που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο του πατρός Ιλαρίωνος από τη Σιμωνόπετρα, πρέπει να επισημάνουμε ότι η ενασχόληση ορισμένων μοναχών με το ψάρεμα εγκυμονεί ιδιαίτερους κινδύνους. Λέμε ορισμένων μοναχών εννοώντας αυτούς που δεν ασχολούνται με το ψάρεμα ως διακόνημα (δηλαδή επαγγελματικά), αλλά ως χόμπι και κάπου κάπου. Συνήθως ο χρόνος που διαθέτουν για ψάρεμα είναι περιορισμένος. Αυτό δεν μπορεί να το καταλάβει κάποιος μοναχός που δεν έχει το «μικρόβιο» του ψαρέματος ή του κυνηγιού και έτσι προκειμένου να ψαρέψει περισσότερη ώρα είναι πολύ πιθανό να παραμελήσει κάποια από τα μέτρα ασφαλείας ή συντήρησης του εξοπλισμού του. Αυτό σε συνδυασμό με το αδυσώπητο των αγιορείτικων ακτών, κυρίως στα νότια της χερσονήσου, και την περίεργη θάλασσα, με τους φοβερούς νοτιάδες και τους απότομους μαΐστρους δείχνουν ότι υπάρχει ιδιαίτερος κίνδυνος για τους αλιείς μοναχούς.
Θα προσθέσουμε ακόμα μία περίπτωση που καταδεικνύει την ιδιαίτερη προσοχή που πρέπει να επιδεικνύουν οι μοναχοί. Όταν έρθει η μέρα που έχουν «ευλογία» (άδεια) να ψαρέψουν πρέπει να δείξουν ιδιαίτερη σύνεση στην αξιολόγηση των καιρικών συνθηκών, και να μην υποκύψουν στην ορμή που πιθανώς νιώθουν για να «ξεσκάσουν». Δηλαδή, αν για παράδειγμα βλέπουν νοτιά 2-3 μποφόρ, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αργότερα θα δυναμώσει, και πιθανώς να διαρκέσει και 2-3 μέρες, που σημαίνει ότι θα «χάσουν» το ψάρεμα για 2-3 μέρες. Άρα, πρέπει να καταπνίξουν την επιθυμία τους να ψαρέψουν εκείνη τη μέρα. Εξάλλου, τόσες άλλες επιθυμίες έχουν καταπνίξει....
Πηγή: ClopYPastE.gr - ClopYandPastE.gr - ClopYandPastE.blogspot.com
