Την περίοδο του πολέμου του 1940 ξεκίνησε από την εκκλησία του ο π. Θεόδωρος μαζί με τον διάκονό του π. Λαυρέντιο κρατώντας με ευλάβεια τα Πανάχραντα Μυστήρια για να κοινωνήσουν δύο ετοιμοθάνατους.
Ο ένας ήταν πλούσιος, αλλά και αμετανόητος. Όταν τον πλησίασαν, προσπάθησαν να τον πείσουν να εξομολογηθή και να πιστεύση ότι έφθασε το τέλος του. Εκείνος όμως έλεγε ότι θα ζήση ακόμη.
Ο ιερεύς έμεινε να συνομιλή με τον αμετανόητο πλούσιο και ο διάκονος έσπευσε να κοινωνήση μία άλλη ευσεβέστατη γιαγιά, την κ. Μαρία. Μπαίνοντας στο σπίτι εξεπλάγη από την παρουσία δεκάδων ανθρώπων. Ήταν τα οκτώ παιδιά της με τις οικογένειές τους. Όλοι κοντά της συνωστίζοντο ποιός να την χαιδέψη πρώτος.
Ο διάκονος εξεπλάγη ακόμη περισσότερο, όταν αντίκρυσε και δεκάδες Αγγέλους, που κι αυτοί παρεστέκοντο κοντά της. Πάνω από το κεφάλι της αγιασμένης γιαγιάς είδε μια άλλη εξαίσια Μορφή. Ήταν η Κυρία Θεοτόκος, η οποία με το θεούφαντο μαντήλι της εσκούπιζε τον ιδρώτα της αγίας γιαγιάς, από το στόμα της οποίας ακούοντο ψιθυριστά τα λόγια: «Χαίρε Νύμφη, Ανύμφευτε».
Όταν πλησίασε ο διάκονος την ευσεβή κ. Μαρία να της δώσει Σώμα και Αίμα Χριστού, όλοι οι Άγγελοι έπεσαν τα μπρούμητα και προσκύνησαν τον Χριστό! Αλλά και η Αειπάρθενος Θεοτόκος Μαρία, κατά ένα ακατάληπτο τρόπο, προσκύνησε τον Χριστό και Σωτήρα της.
Αφού ο διάκονος τελείωσε την μετάδοσι των Θείων Μυστηρίων και ετοιμαζόταν να φύγη, οι Άγγελοι παρέδωσαν την αγία ψυχή της κ. Μαρίας στα χέρια της Θεομήτορος και όλοι μαζί ανέβηκαν στην ουρανό.
Πηγή: Από το βιβλίο: «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ» – Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου (Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου 2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου