Μάρτυρας της Χριστιανικής Εκκλησίας, η μνήμη της οποίας τιμάται στις 2 Δεκεμβρίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσες φέρουν τα ονόματα Μυρόπη και Μερόπη.
Η Μερόπη έζησε στα μέσα του 3ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Έφεσο, όμως ορφάνεψε μικρή από τον πατέρα της κι έτσι ανατράφηκε από τη μητέρα της, η οποία καταγόταν από τη Χίο.
Το νεαρό κορίτσι προσερχόταν καθημερινά στον τάφο της Αγίας Ερμιόνης και λάμβανε το εξερχόμενο απ’ αυτόν μύρο. Για την πράξη της αυτή πήρε το όνομα Μυρόπη (ή Μυρώπη).
Κατά το διωγμό των Χριστιανών, που έγινε στα χρόνια του ρωμαίου αυτοκράτορα Δέκιου (249-251), η Μυρόπη μαζί με τη μητέρα της, μετακόμισε στη Χίο. Εκεί περνούσε τον καιρό μελετώντας την Αγία Γραφή, διαδίδοντας το Θείο Λόγο και ασκώντας μεγάλο φιλανθρωπικό έργο.
Όμως, ο διωγμός εξαπλώθηκε και στην ειρηνική Χίο. Μεταξύ των εκεί διωχθέντων ήταν και ο μάρτυρας Ισίδωρος. Ο ειδωλολάτρης τοπάρχης Νουμέριος είχε διατάξει να μείνει άταφος, όμως η Μερόπη, ξεγελώντας τον φύλακα, πήρε το λείψανο και το έθαψε με κάθε ευλάβεια.
Ο Νουμέριος εξοργίστηκε και διέταξε την παραδειγματική τιμωρία της Μυρόπης. Οι άνδρες του την έσυραν στους δρόμους της πόλης και παράλληλα τη χτυπούσαν με ρόπαλα, ώσπου η σεμνή κόρη παρέδωσε το πνεύμα εις Κύριον.
Aπολυτίκιο
Καλλιμάρτυς Μυρόπη, και Χριστού Νύμφη άφθορε, νυν Αυτώ παρεστώσα ως ωραία και πάγκαλος, ως λίθους φαιδρούς και διαυγείς, τα στίγματα φέρουσα σαρκός, και αιμάτων την πορφύραν ως βασιλίς περικειμένη ένδοξε, δυσώπει αυτόν υπέρ ημών, των εκ πόθου ευφημούντων σου, ύμνοις επινικίοις και ωδαίς την θείαν άθλησιν.
Η Μερόπη έζησε στα μέσα του 3ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Έφεσο, όμως ορφάνεψε μικρή από τον πατέρα της κι έτσι ανατράφηκε από τη μητέρα της, η οποία καταγόταν από τη Χίο.
Το νεαρό κορίτσι προσερχόταν καθημερινά στον τάφο της Αγίας Ερμιόνης και λάμβανε το εξερχόμενο απ’ αυτόν μύρο. Για την πράξη της αυτή πήρε το όνομα Μυρόπη (ή Μυρώπη).
Κατά το διωγμό των Χριστιανών, που έγινε στα χρόνια του ρωμαίου αυτοκράτορα Δέκιου (249-251), η Μυρόπη μαζί με τη μητέρα της, μετακόμισε στη Χίο. Εκεί περνούσε τον καιρό μελετώντας την Αγία Γραφή, διαδίδοντας το Θείο Λόγο και ασκώντας μεγάλο φιλανθρωπικό έργο.
Όμως, ο διωγμός εξαπλώθηκε και στην ειρηνική Χίο. Μεταξύ των εκεί διωχθέντων ήταν και ο μάρτυρας Ισίδωρος. Ο ειδωλολάτρης τοπάρχης Νουμέριος είχε διατάξει να μείνει άταφος, όμως η Μερόπη, ξεγελώντας τον φύλακα, πήρε το λείψανο και το έθαψε με κάθε ευλάβεια.
Ο Νουμέριος εξοργίστηκε και διέταξε την παραδειγματική τιμωρία της Μυρόπης. Οι άνδρες του την έσυραν στους δρόμους της πόλης και παράλληλα τη χτυπούσαν με ρόπαλα, ώσπου η σεμνή κόρη παρέδωσε το πνεύμα εις Κύριον.
Aπολυτίκιο
Καλλιμάρτυς Μυρόπη, και Χριστού Νύμφη άφθορε, νυν Αυτώ παρεστώσα ως ωραία και πάγκαλος, ως λίθους φαιδρούς και διαυγείς, τα στίγματα φέρουσα σαρκός, και αιμάτων την πορφύραν ως βασιλίς περικειμένη ένδοξε, δυσώπει αυτόν υπέρ ημών, των εκ πόθου ευφημούντων σου, ύμνοις επινικίοις και ωδαίς την θείαν άθλησιν.
