Ο άγιος Γρηγέντιος ήταν από την πολιτιστική τότε πρωτεύουσα της Ιταλίας, από το Μιλάνο. Τότε, γύρω στο 535-536 βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Και εκεί ο Πατριάρχης τον εξέλεξε Πατριάρχη Αιθιοπίας.
Και έτσι από την πολιτιστική πατρίδα της Δυτικής Χριστιανοσύνης βρέθηκε στην αφρικανική χώρα, σύμβολο καθυστέρησης. Και γεμάτος ζήλο και αυταπάρνηση ρίχτηκε στην δουλειά.
1.Καί πρώτα, φρόντισε για την χειραγώγηση του λαού της Αιθιοπίας στην ζωή, που υπαγορεύει και απαιτεί η πίστη στο Χριστό. Προς τον σκοπό αυτό ο άγιος Γρηγέντιος έγραψε πολλούς ιερούς κανόνες. Και βιβλία που εκθέτουν λεπτομερώς την ανάγκη της ορθής εν Χριστώ πίστης και ζωής.
Από αυτήν την άποψη ο άγιος Γρηγέντιος υπήρξε μέγιστος διδάσκαλος της Αιθιοπικής Εκκλησία
2.Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τους πολυπληθείς Εβραίους, που είχαν εγκατασταθεί στη χώρα που λεγόταν Ομυρίτιδα.
Η συνεχής μαζί τους επικοινωνία του αγίου Γρηγεντίου τους προβλημάτισε βαθειά. Αλλά λόγιοι Εβραίοι τόνιζαν ότι δεν επιτρέπεται να επηρεαστούν από ωραία λόγια και να προδώσουν την πίστη στο Νόμο, που τους έδωσε ο Θεός μέσω του Μωυσή.
Τότε οι πιο φρόνιμοι και συνετοί του ζήτησαν να τους δείξει το Χριστό εν δόξη. Να καταλάβουν την μεγαλοσύνη Του και τη δόξα Του. Και ο άγιος παρακάλεσε τον Κύριο, και εμφανίσθηκε ο Χριστός σε μια μεγάλη σύναξη Εβραίων, Όπως είχε παρουσιασθεί στους 500 αδελφούς (βλ. Α’ Κορ. 15, 6). Τον είδαν όλοι, όπως τον είχε δει ο απόστολος Παύλος. Με δόξα. Με όλη τη δόξα Του. Και πίστευσαν.
3. Τέλος ο άγιος Γρηγέντιος ανάμεσα στα άλλα καλά έργα, έκαμε και κάτι που δείχνει πόσο ήταν το βάθος της σοφίας του, και πόσο ήταν ρεαλιστής και προσγειωμένος!
Διέταξε, όλοι οι νεαροί εξ Ιουδαίων Χριστιανοί να παίρνουν συζύγους κορίτσια από οικογένειες παραδοσιακά ορθόδοξες, και όλα τα κορίτσια τους να παίρνουν αγόρια από παραδοσιακά ορθόδοξες οικογένειες.
Το όρισε για να αποτοξινωθούν εύκολα από τα εβραϊκά έθιμα και να ζήσουν από την αρχή σωστά την ορθόδοξη πνευματικότητα. Και το πέτυχε.
Και αυτό έγινε αιτία, και όλοι στην Αιθιοπία: ο λαός της· οι νέοι πρώην εβραίοι χριστιανοί· ο πρώην αρχισυνάγωγος τους Ερβάν και όλος ο κλήρος της Αιθιοπίας, τον υπεραγαπούσαν. Και όταν εκοιμήθη έγινε τέτοια σύναξη ιερέων και λαού, που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ.
Όλοι θρηνούσαν για τη στέρησή του.
Και όλοι τον προέπεμπαν στην άνω ζωή και βασιλεία με τις ανάλογες ευχές.
(+ο Ν.Μ, περιοδικό «Λυχνία», Δεκέμβριος 2010)
1.Καί πρώτα, φρόντισε για την χειραγώγηση του λαού της Αιθιοπίας στην ζωή, που υπαγορεύει και απαιτεί η πίστη στο Χριστό. Προς τον σκοπό αυτό ο άγιος Γρηγέντιος έγραψε πολλούς ιερούς κανόνες. Και βιβλία που εκθέτουν λεπτομερώς την ανάγκη της ορθής εν Χριστώ πίστης και ζωής.
Από αυτήν την άποψη ο άγιος Γρηγέντιος υπήρξε μέγιστος διδάσκαλος της Αιθιοπικής Εκκλησία
2.Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τους πολυπληθείς Εβραίους, που είχαν εγκατασταθεί στη χώρα που λεγόταν Ομυρίτιδα.
Η συνεχής μαζί τους επικοινωνία του αγίου Γρηγεντίου τους προβλημάτισε βαθειά. Αλλά λόγιοι Εβραίοι τόνιζαν ότι δεν επιτρέπεται να επηρεαστούν από ωραία λόγια και να προδώσουν την πίστη στο Νόμο, που τους έδωσε ο Θεός μέσω του Μωυσή.
Τότε οι πιο φρόνιμοι και συνετοί του ζήτησαν να τους δείξει το Χριστό εν δόξη. Να καταλάβουν την μεγαλοσύνη Του και τη δόξα Του. Και ο άγιος παρακάλεσε τον Κύριο, και εμφανίσθηκε ο Χριστός σε μια μεγάλη σύναξη Εβραίων, Όπως είχε παρουσιασθεί στους 500 αδελφούς (βλ. Α’ Κορ. 15, 6). Τον είδαν όλοι, όπως τον είχε δει ο απόστολος Παύλος. Με δόξα. Με όλη τη δόξα Του. Και πίστευσαν.
3. Τέλος ο άγιος Γρηγέντιος ανάμεσα στα άλλα καλά έργα, έκαμε και κάτι που δείχνει πόσο ήταν το βάθος της σοφίας του, και πόσο ήταν ρεαλιστής και προσγειωμένος!
Διέταξε, όλοι οι νεαροί εξ Ιουδαίων Χριστιανοί να παίρνουν συζύγους κορίτσια από οικογένειες παραδοσιακά ορθόδοξες, και όλα τα κορίτσια τους να παίρνουν αγόρια από παραδοσιακά ορθόδοξες οικογένειες.
Το όρισε για να αποτοξινωθούν εύκολα από τα εβραϊκά έθιμα και να ζήσουν από την αρχή σωστά την ορθόδοξη πνευματικότητα. Και το πέτυχε.
Και αυτό έγινε αιτία, και όλοι στην Αιθιοπία: ο λαός της· οι νέοι πρώην εβραίοι χριστιανοί· ο πρώην αρχισυνάγωγος τους Ερβάν και όλος ο κλήρος της Αιθιοπίας, τον υπεραγαπούσαν. Και όταν εκοιμήθη έγινε τέτοια σύναξη ιερέων και λαού, που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ.
Όλοι θρηνούσαν για τη στέρησή του.
Και όλοι τον προέπεμπαν στην άνω ζωή και βασιλεία με τις ανάλογες ευχές.
(+ο Ν.Μ, περιοδικό «Λυχνία», Δεκέμβριος 2010)
