Τι προσελκύει τους ανθρώπους στη γιόγκα; Στην περίπτωσή μου, ήταν μια δίψα για κάτι μυστηριώδες, κάποια διδασκαλία που θα μου επέτρεπε να αναπτύξω κάποιες υπερδυνάμεις, όπως η τηλεπάθεια, η αναπνοή κλπ.
Ανακάλυψα τη γιόγκα ως φοιτητής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στις αρχές της δεκαετίας του 1980 χάρη στον μεγαλύτερο ξάδερφο μου.
Κάθόμουν στη στάση του λωτού στα μαθήματα, και ο δάσκαλος με μάλωνε, λέγοντάς μου «να καθίσω σαν άνθρωπος».
Και ο τελευταίος μου μέντορας ήταν εκπαιδευτής γιόγκα, υπό την καθοδήγηση του οποίου κατά την περίοδο 2008-2009 βελτίωσα τις δεξιότητές μου στα βασικά στοιχεία της Ashtanga yoga, τα οποία είχα ξεχάσει σε μεγάλο βαθμό τα χρόνια της εργασίας μου σε γραφείο.
Και υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός βιβλίων, ομάδων, σεμιναρίων και καθηγητών μεταξύ αυτών των δύο «μέντορων».
Στα τριάντα μου, ήθελα να κατανοήσω την ουσία της γιόγκα και με ενδιέφεραν περισσότερο οι διαλογιστικές πρακτικές παρά οι σωματικές ασκήσεις (ασάνες).
Το γεγονός είναι ότι αν κάποιος ξεκινήσει γιόγκα και δεν την σταματήσει, αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσει ότι είναι βαρετό να κάθεται στις ίδιες θέσεις και να κάνει τις ίδιες ασκήσεις καθημερινά. Μια μέρα αναπόφευκτα θα αναρωτηθεί:
«Γιατί χρειάζομαι όλα αυτά»;
Και αυτό ακριβώς συνέβη σε μένα: ήθελα να βρω το νόημα.
Και επιτέλους ανακάλυψα την έννοια του pralaya στον Ινδουισμό που (απλά) σημαίνει «κυκλική καταστροφή του σύμπαντος».
Ανεξάρτητα από το τι κάνατε στη ζωή σας, (είτε ασκούσατε γιόγκα είτε κάτι άλλο), σε τι αλωνιστήκατε στη ζωή σας, πόσες φορές γεννηθήκατε, σε ποια τάξη ή κάστα ανήκετε, όλες οι ψυχές τους αρέσει ή όχι τελικά θα ενωθούν ένα «χρυσό αυγό», στο οποίο θα συρρικνωθεί ολόκληρο το σύμπαν, όταν η «ημέρα του Brahma» θα μετατραπεί σε «νύχτα του Brahma».
Θα είναι το τέλος του σύμπαντος και όλα θα εξαφανιστούν. Από την άποψη του γιόγκι, δεν υπάρχει τίποτα όπως η αθανασία μιας ατομικής ψυχής επειδή με την αρχή μιας «νέας ημέρας του Μπράχμα» οι ψυχές θα έλθουν και πάλι στην ανυπαρξία καθώς μόνο το Brahman, το απόλυτο απρόσωπο είναι αθάνατο.
Υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ όλων αυτών και της υλιστικής αντίληψης του κόσμου, της «παλλόμενης θεωρίας του σύμπαντος».
Ωστόσο, υπάρχουν αρκετές τάσεις στον ινδουισμό (στις οποίες η γιόγκα είναι μέρος), από αθεϊστικές και αγνωστικιστικές μέχρι πανθεϊστικές και πολυθεϊστικές – παγανιστικές.
Τότε ποιο είναι το αντικείμενο που επιδιώκει ένας γιόγκι; Επιδιώκει να επιτύχει την κατάσταση του Moksha, ή Samadhi, που σημαίνει κατά προσέγγιση ότι «απελευθερώθηκε». Αυτή είναι η «απελευθέρωση» της κυκλικής ύπαρξης, ο κύκλος της ζωής που υποφέρει από τον πόνο. Ένας γιόγκι πιστεύει στη μετενσάρκωση, στον κύκλο αναγέννησης, αλλά προσπαθεί να αποφύγει αυτή τη συνεχιζόμενη ταλαιπωρία.
Όταν συνειδητοποίησα ότι, σύμφωνα με τη γιόγκα, ο θάνατος με περιμένει σε κάθε περίπτωση (τόσο ο φυσικός θάνατος όσο και ο θάνατος της ψυχής, αφού έχει ξεφύγει από τον κακό γένος-θάνατο-αναγέννηση κύκλος και είναι ενωμένος με το αδιάφορο απόλυτο), εγώ έχασε το ενδιαφέρον για αυτή τη διδασκαλία.
Αργότερα, το καλοκαίρι του 2010 κατέληξα εντελώς στην τύχη (στην πραγματικότητα, προνοητικά) στη Μονή του Αγίου Παφνουτίου στο Borovsk [στην περιοχή Kaluga νότια της περιοχής της Μόσχας] και η ζωή μου μετατράπηκε σταδιακά.
Γιατί να μην ασκούμε γιόγκα όπως κάνουμε γυμναστική, χωρίς να μπαίνουμε στα μυστηριώδη και απόκρυφα βάθη της;
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι αυτό είναι αδύνατο (εκτός αν κάποιος έχει την τύχη να έχει ένα παροδικό πάθος γιόγκα).
Η γιόγκα είναι μέρος της θρησκείας των ινδουιστών, και δεν υπάρχει απομάκρυνση από αυτήν.
Η ίδια η λέξη «γιόγκα» προέρχεται από τη σανσκριτική λέξη «yuj», δηλαδή » ζευγαρώνω», » ενοποιώ», » ενώνω».
Εν τω μεταξύ, η λέξη «θρησκεία-religion» προέρχεται από το λατινικό ρήμα «religare», που σημαίνει » δένω», » δεσμεύω».
Και στις δύο περιπτώσεις συνδέεστε με τον Θεό ή με κάποιες άλλες αόρατες δυνάμεις που αλληλεπιδρούν μαζί σας.
Έτσι τουλάχιστον θα ήταν παράλογο να δηλώσουμε ότι η γιόγκα δεν είναι θρησκευτική καθώς οι λέξεις «θρησκεία» και «γιόγκα» είναι σχεδόν συνώνυμα.
Ντμίτρι Ντροτζίνιν
Ανακάλυψα τη γιόγκα ως φοιτητής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στις αρχές της δεκαετίας του 1980 χάρη στον μεγαλύτερο ξάδερφο μου.
Κάθόμουν στη στάση του λωτού στα μαθήματα, και ο δάσκαλος με μάλωνε, λέγοντάς μου «να καθίσω σαν άνθρωπος».
Και ο τελευταίος μου μέντορας ήταν εκπαιδευτής γιόγκα, υπό την καθοδήγηση του οποίου κατά την περίοδο 2008-2009 βελτίωσα τις δεξιότητές μου στα βασικά στοιχεία της Ashtanga yoga, τα οποία είχα ξεχάσει σε μεγάλο βαθμό τα χρόνια της εργασίας μου σε γραφείο.
Και υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός βιβλίων, ομάδων, σεμιναρίων και καθηγητών μεταξύ αυτών των δύο «μέντορων».
Στα τριάντα μου, ήθελα να κατανοήσω την ουσία της γιόγκα και με ενδιέφεραν περισσότερο οι διαλογιστικές πρακτικές παρά οι σωματικές ασκήσεις (ασάνες).
Το γεγονός είναι ότι αν κάποιος ξεκινήσει γιόγκα και δεν την σταματήσει, αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσει ότι είναι βαρετό να κάθεται στις ίδιες θέσεις και να κάνει τις ίδιες ασκήσεις καθημερινά. Μια μέρα αναπόφευκτα θα αναρωτηθεί:
«Γιατί χρειάζομαι όλα αυτά»;
Και αυτό ακριβώς συνέβη σε μένα: ήθελα να βρω το νόημα.
Και επιτέλους ανακάλυψα την έννοια του pralaya στον Ινδουισμό που (απλά) σημαίνει «κυκλική καταστροφή του σύμπαντος».
Ανεξάρτητα από το τι κάνατε στη ζωή σας, (είτε ασκούσατε γιόγκα είτε κάτι άλλο), σε τι αλωνιστήκατε στη ζωή σας, πόσες φορές γεννηθήκατε, σε ποια τάξη ή κάστα ανήκετε, όλες οι ψυχές τους αρέσει ή όχι τελικά θα ενωθούν ένα «χρυσό αυγό», στο οποίο θα συρρικνωθεί ολόκληρο το σύμπαν, όταν η «ημέρα του Brahma» θα μετατραπεί σε «νύχτα του Brahma».
Θα είναι το τέλος του σύμπαντος και όλα θα εξαφανιστούν. Από την άποψη του γιόγκι, δεν υπάρχει τίποτα όπως η αθανασία μιας ατομικής ψυχής επειδή με την αρχή μιας «νέας ημέρας του Μπράχμα» οι ψυχές θα έλθουν και πάλι στην ανυπαρξία καθώς μόνο το Brahman, το απόλυτο απρόσωπο είναι αθάνατο.
Υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ όλων αυτών και της υλιστικής αντίληψης του κόσμου, της «παλλόμενης θεωρίας του σύμπαντος».
Ωστόσο, υπάρχουν αρκετές τάσεις στον ινδουισμό (στις οποίες η γιόγκα είναι μέρος), από αθεϊστικές και αγνωστικιστικές μέχρι πανθεϊστικές και πολυθεϊστικές – παγανιστικές.
Τότε ποιο είναι το αντικείμενο που επιδιώκει ένας γιόγκι; Επιδιώκει να επιτύχει την κατάσταση του Moksha, ή Samadhi, που σημαίνει κατά προσέγγιση ότι «απελευθερώθηκε». Αυτή είναι η «απελευθέρωση» της κυκλικής ύπαρξης, ο κύκλος της ζωής που υποφέρει από τον πόνο. Ένας γιόγκι πιστεύει στη μετενσάρκωση, στον κύκλο αναγέννησης, αλλά προσπαθεί να αποφύγει αυτή τη συνεχιζόμενη ταλαιπωρία.
Όταν συνειδητοποίησα ότι, σύμφωνα με τη γιόγκα, ο θάνατος με περιμένει σε κάθε περίπτωση (τόσο ο φυσικός θάνατος όσο και ο θάνατος της ψυχής, αφού έχει ξεφύγει από τον κακό γένος-θάνατο-αναγέννηση κύκλος και είναι ενωμένος με το αδιάφορο απόλυτο), εγώ έχασε το ενδιαφέρον για αυτή τη διδασκαλία.
Αργότερα, το καλοκαίρι του 2010 κατέληξα εντελώς στην τύχη (στην πραγματικότητα, προνοητικά) στη Μονή του Αγίου Παφνουτίου στο Borovsk [στην περιοχή Kaluga νότια της περιοχής της Μόσχας] και η ζωή μου μετατράπηκε σταδιακά.
Γιατί να μην ασκούμε γιόγκα όπως κάνουμε γυμναστική, χωρίς να μπαίνουμε στα μυστηριώδη και απόκρυφα βάθη της;
Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι αυτό είναι αδύνατο (εκτός αν κάποιος έχει την τύχη να έχει ένα παροδικό πάθος γιόγκα).
Η γιόγκα είναι μέρος της θρησκείας των ινδουιστών, και δεν υπάρχει απομάκρυνση από αυτήν.
Η ίδια η λέξη «γιόγκα» προέρχεται από τη σανσκριτική λέξη «yuj», δηλαδή » ζευγαρώνω», » ενοποιώ», » ενώνω».
Εν τω μεταξύ, η λέξη «θρησκεία-religion» προέρχεται από το λατινικό ρήμα «religare», που σημαίνει » δένω», » δεσμεύω».
Και στις δύο περιπτώσεις συνδέεστε με τον Θεό ή με κάποιες άλλες αόρατες δυνάμεις που αλληλεπιδρούν μαζί σας.
Έτσι τουλάχιστον θα ήταν παράλογο να δηλώσουμε ότι η γιόγκα δεν είναι θρησκευτική καθώς οι λέξεις «θρησκεία» και «γιόγκα» είναι σχεδόν συνώνυμα.
Ντμίτρι Ντροτζίνιν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου