Πολλοί στις μέρες μας κάνουν λόγο για τον αναχρονιστικό και παρωχημένο χαρακτήρα που έχει η Εκκλησία μας και μιλούν για εκσυγχρονισμό λόγου και πράξεων, ο Άγιος Παΐσιος όμως μάλλον αντίθετη γνώμη είχε.
Συχνά γίνεται λόγος για ανανέωση στην Εκκλησία, λες και η Εκκλησία γηράσκει και χρειάζεται ανανέωση. Προσπαθεί κανείς σήμερα να κρατήσει λίγο την παράδοση, να τηρεί τις νηστείες, να μη δουλεύει τις γιορτές, να είναι ευλαβής και τον λένε αναχρονιστικό και ξεπερασμένο.
Σε ποια εποχή ζείς; Αυτά δεν γίνονται τώρα. Πάνε αυτά τα πράγματα! Είναι μερικές από τις εκφράσεις που ακούει κανείς από τον κόσμο. Δηλαδή, σιγά σιγά οι άνθρωποι όλα αυτά τα παίρνουν για παραμύθια. Ακόμη και τις αξίες τις λένε κατεστημένο τώρα και πάνε να αντικαταστήσουν τις αξίες με αταξίες. Μεγάλη διαστροφή υπάρχει στον κόσμο!
Την ομορφιά την πνευματική την θεωρούν ασχήμια. Η πνευματική ομορφιά δηλαδή για τους κοσμικούς είναι κοσμική ασχήμια. Δεν είναι λίγοι δε αυτοί που μάχονται την Εκκλησία και αγωνίζονται για την καταστροφή της. Καλά, να πούμε, δεν πιστεύουν και διδάσκουν την αθεία. Δεν αναγνωρίζουν, όμως, το καλό που προσφέρει η Εκκλησία, ότι προστατεύει τα παιδιά, τα βοηθάει να μη γίνουν αλητάκια, να γίνουν καλοί άνθρωποι; Αυτοί προωθούν τα παιδιά στο κακό· επιτρέπουν την καταστροφή των παιδιών ελεύθερα. Ενώ η Εκκλησία τι διδάσκει; «Να είναι ο νέος φρόνιμος, να σέβεται τους άλλους, να διατηρηθεί αγνός, για να παρουσιασθεί στην κοινωνία σωστός άνθρωπος».
Να έχουμε εμπιστοσύνη στην παράδοση και σ’ αυτά που οι Άγιοι Πατέρες θέσπισαν. Οι Άγιοι Πατέρες ήταν πιο έμπειροι, ήταν ενάρετοι και άγιοι. Σήμερα, δυστυχώς, μπήκε η ευρωπαική ευγένεια και πάνε να δείξουν τον καλό. Θέλουν να δείξουν ανωτερότητα και τελικά πάνε να προσκυνήσουν τον διάβολο με τα δύο κέρατα. Το ευρωπαικό πνεύμα νομίζει ότι και τα πνευματικά θέματα μπορούν να μπούν στην «κοινή αγορά». Μπαίνει αυτό το ευρωπαικό πνεύμα και σιγά-σιγά μας παίρνει όλους σβάρνα. Εάν, όμως, ζούσαμε όλοι πατερικά, θα είχαμε και πνευματική υγεία.
Γι’ αυτό πρέπει να προσέξουμε να κρατηθεί λίγη μαγιά. Να αφήσουμε μία καλή παράδοση. Έχουμε χρέος σαν χριστιανοί. Όσο μπορεί κανείς να γίνει σωστός Χριστιανός. Τότε θα έχει πνευματικό αισθητήριο. Και όσο κανείς αποκτά αυτό το πνευματικό αισθητήριο κυλάει όμορφα σαν στρογγυλή ρόδα. Σπρώχνεται από μέσα και μετά τον πληροφορεί ο Θεός πιο πολύ και από αυτόν που διαβάζει αλλά και για περισσότερα πράγματα. Έρχεται ο θείος φωτισμός και όλες οι ενέργειες του είναι φωτισμένες. Έτσι, δεν κάνουμε μία ορθοδοξία δική μας και στα μέτρα μας, αλλά σύμφωνα με το ευαγγέλιο, την παράδοση και τους Πατέρες.
Τέτοια κληρονομιά που μας έχει αφήσει ο Χριστός δεν έχουμε δικαίωμα να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Θα δώσουμε λόγο στον Θεό. Εμείς, το μικρό αυτό έθνος πιστέψαμε στον Μεσσία, μας δόθηκε η ευλογία να διαφωτίσουμε όλον τον κόσμο. Η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε στην ελληνική γλώσσα εκατό χρόνια πριν από την έλευση του Χριστού. Οι πρώτοι Χριστιανοί τι τράβηξαν! Κινδύνευε συνέχεια η ζωή τους. Τώρα τι αδιαφορία υπάρχει!… Ενώ ανώδυνα σήμερα, χωρίς να κινδυνεύει η ζωή μας μπορούμε να διαφωτίσουμε τα έθνη, να γινόμαστε πιο αδιάφοροι; Ξέρετε τι είχαν τραβήξει οι παλιοί; Ξέρετε πόσοι θυσιάστηκαν; Τώρα τίποτε δεν θα είχαμε, αν δεν θυσιάζονταν εκείνοι.
Επομένως, πως τότε, ενώ κινδύνευε η ζωή τους, κρατούσαν την πίστη τους και πως τώρα, χωρίς καμμιά πίεση, όλα τα ισοπεδώνουν! Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι σήμερα. Δώσε τους χρήματα, αυτοκίνητα και δεν νοιάζονται ούτε για την πίστη ούτε για την τιμή ούτε για την ελευθερία.
Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας· και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες της Πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας. Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διατηρήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Είναι κρίμα να χαθεί ένα τέτοιο έθνος! Και βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίσει ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις, έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους για να κρατηθεί κάτι και να σωθεί το πλάσμα Του. Δεν θα αφήσει ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ο,τι μπορούμε ανθρωπίνως και για ο,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήσει ο Θεός.__
Πηγή: «Παρέμβαση Εκκλησιαστική». Τεύχος: Μάιος – Αύγουστος 2017. Ἐπιμέλεια: Σάββας Παρῆς, Θεολόγος
Συχνά γίνεται λόγος για ανανέωση στην Εκκλησία, λες και η Εκκλησία γηράσκει και χρειάζεται ανανέωση. Προσπαθεί κανείς σήμερα να κρατήσει λίγο την παράδοση, να τηρεί τις νηστείες, να μη δουλεύει τις γιορτές, να είναι ευλαβής και τον λένε αναχρονιστικό και ξεπερασμένο.
Σε ποια εποχή ζείς; Αυτά δεν γίνονται τώρα. Πάνε αυτά τα πράγματα! Είναι μερικές από τις εκφράσεις που ακούει κανείς από τον κόσμο. Δηλαδή, σιγά σιγά οι άνθρωποι όλα αυτά τα παίρνουν για παραμύθια. Ακόμη και τις αξίες τις λένε κατεστημένο τώρα και πάνε να αντικαταστήσουν τις αξίες με αταξίες. Μεγάλη διαστροφή υπάρχει στον κόσμο!
Την ομορφιά την πνευματική την θεωρούν ασχήμια. Η πνευματική ομορφιά δηλαδή για τους κοσμικούς είναι κοσμική ασχήμια. Δεν είναι λίγοι δε αυτοί που μάχονται την Εκκλησία και αγωνίζονται για την καταστροφή της. Καλά, να πούμε, δεν πιστεύουν και διδάσκουν την αθεία. Δεν αναγνωρίζουν, όμως, το καλό που προσφέρει η Εκκλησία, ότι προστατεύει τα παιδιά, τα βοηθάει να μη γίνουν αλητάκια, να γίνουν καλοί άνθρωποι; Αυτοί προωθούν τα παιδιά στο κακό· επιτρέπουν την καταστροφή των παιδιών ελεύθερα. Ενώ η Εκκλησία τι διδάσκει; «Να είναι ο νέος φρόνιμος, να σέβεται τους άλλους, να διατηρηθεί αγνός, για να παρουσιασθεί στην κοινωνία σωστός άνθρωπος».
Να έχουμε εμπιστοσύνη στην παράδοση και σ’ αυτά που οι Άγιοι Πατέρες θέσπισαν. Οι Άγιοι Πατέρες ήταν πιο έμπειροι, ήταν ενάρετοι και άγιοι. Σήμερα, δυστυχώς, μπήκε η ευρωπαική ευγένεια και πάνε να δείξουν τον καλό. Θέλουν να δείξουν ανωτερότητα και τελικά πάνε να προσκυνήσουν τον διάβολο με τα δύο κέρατα. Το ευρωπαικό πνεύμα νομίζει ότι και τα πνευματικά θέματα μπορούν να μπούν στην «κοινή αγορά». Μπαίνει αυτό το ευρωπαικό πνεύμα και σιγά-σιγά μας παίρνει όλους σβάρνα. Εάν, όμως, ζούσαμε όλοι πατερικά, θα είχαμε και πνευματική υγεία.
Γι’ αυτό πρέπει να προσέξουμε να κρατηθεί λίγη μαγιά. Να αφήσουμε μία καλή παράδοση. Έχουμε χρέος σαν χριστιανοί. Όσο μπορεί κανείς να γίνει σωστός Χριστιανός. Τότε θα έχει πνευματικό αισθητήριο. Και όσο κανείς αποκτά αυτό το πνευματικό αισθητήριο κυλάει όμορφα σαν στρογγυλή ρόδα. Σπρώχνεται από μέσα και μετά τον πληροφορεί ο Θεός πιο πολύ και από αυτόν που διαβάζει αλλά και για περισσότερα πράγματα. Έρχεται ο θείος φωτισμός και όλες οι ενέργειες του είναι φωτισμένες. Έτσι, δεν κάνουμε μία ορθοδοξία δική μας και στα μέτρα μας, αλλά σύμφωνα με το ευαγγέλιο, την παράδοση και τους Πατέρες.
Τέτοια κληρονομιά που μας έχει αφήσει ο Χριστός δεν έχουμε δικαίωμα να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Θα δώσουμε λόγο στον Θεό. Εμείς, το μικρό αυτό έθνος πιστέψαμε στον Μεσσία, μας δόθηκε η ευλογία να διαφωτίσουμε όλον τον κόσμο. Η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε στην ελληνική γλώσσα εκατό χρόνια πριν από την έλευση του Χριστού. Οι πρώτοι Χριστιανοί τι τράβηξαν! Κινδύνευε συνέχεια η ζωή τους. Τώρα τι αδιαφορία υπάρχει!… Ενώ ανώδυνα σήμερα, χωρίς να κινδυνεύει η ζωή μας μπορούμε να διαφωτίσουμε τα έθνη, να γινόμαστε πιο αδιάφοροι; Ξέρετε τι είχαν τραβήξει οι παλιοί; Ξέρετε πόσοι θυσιάστηκαν; Τώρα τίποτε δεν θα είχαμε, αν δεν θυσιάζονταν εκείνοι.
Επομένως, πως τότε, ενώ κινδύνευε η ζωή τους, κρατούσαν την πίστη τους και πως τώρα, χωρίς καμμιά πίεση, όλα τα ισοπεδώνουν! Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι σήμερα. Δώσε τους χρήματα, αυτοκίνητα και δεν νοιάζονται ούτε για την πίστη ούτε για την τιμή ούτε για την ελευθερία.
Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας· και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες της Πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας. Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διατηρήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Είναι κρίμα να χαθεί ένα τέτοιο έθνος! Και βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίσει ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις, έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους για να κρατηθεί κάτι και να σωθεί το πλάσμα Του. Δεν θα αφήσει ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ο,τι μπορούμε ανθρωπίνως και για ο,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήσει ο Θεός.__
Πηγή: «Παρέμβαση Εκκλησιαστική». Τεύχος: Μάιος – Αύγουστος 2017. Ἐπιμέλεια: Σάββας Παρῆς, Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου