Του Ιερομ. Ιωακείμ Οικονομίκου, Ιεροκήρυκα της Ι. Μ. Κίτρους
Εκατό χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την γέννηση του αλήστου μνήμης Μητροπολίτου Κίτρους κυρού Βαρνάβα. Εκατό χρόνια από την ημέρα πού ο αείμνηστος Βαρνάβας είδε το φώς της ημέρας. Αλλά ποιος ήταν ο Μητροπολίτης Κίτρους Βαρνάβας;
Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Κίτρους Βαρνάβας, κατά κόσμο Νικόλαος Τζωρτζάτος, γεννήθηκε το 1918 στην Πάτρα, έλκοντας την καταγωγή του από την Κεφαλλονιά. Το 1935 εισήχθη στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ολοκλήρωσε τις πανεπιστημιακές του σπουδές το 1939. Κατά την διάρκεια των σπουδών του χειροτονείται Διάκονος και το 1940 Πρεσβύτερος και Αρχιμανδρίτης, από τον Γέροντά του Μητροπολίτη Καρυστίας και είτα Χίου Παντελεήμονος Φωστίνης.
Κατά την διάρκεια του Ελληνοιταλικού πολέμου, κατατάσσεται ως ιερεύς του 66ου Σ. Π. και αργότερα μετατίθεται στην 11η Μεραρχία όπου παραμένει μέχρι την κατάρρευση του μετώπου.
Μετά την Κατοχή, μεταβαίνει στην Αμερική και εκεί διδάσκει στην νεοιδρυθείσα Θεολογική Σχολή της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, κάτω από την εμπνευσμένη καθοδήγηση του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου και είτα Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου.
Στα τέλη του 1946 επιστρέφει στην Ελλάδα και τοποθετείται Προϊστάμενος και Ιεροκήρυξ του Ιερού Ναού Παναγίας Χρυσοσπηλιωτίσσης Αθηνών. Το 1949 του αναθέτουν από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος η διεύθυνση της νεοσυσταθείσης Σχολής Κατηχητών, ενώ το χρονικό διάστημα 1949 – 1950 τα καθήκοντα του Διευθυντού του Εκκλησιαστικού Οικοτροφείου της Αποστολικής Διακονίας.
Το 1952 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ της Θεολογίας στην Θεολογική Σχολή Αθηνών, ύστερα από την κατάθεση της Διδακτορικής του διατριβής με τον τίτλο «Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος επί τη βάσει των επιστολών αυτού».
Τον Ιανουάριο του 1954 παραιτήθηκε ο Μητροπολίτης Κίτρους Κωνσταντίνος Κοϊδάκης, λόγω ασθενείας. Στις 26 Μαρτίου του ιδίου έτους, εκλέγεται Μητροπολίτης Κίτρους, εις διαδοχήν του Μητροπολίτου Κωνσταντίνου, ενώ η χειροτονία του έγινε στις 28 Μαρτίου Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Η ενθρόνισή του πραγματοποιήθηκε στις 15 Απριλίου ημέρα Πέμπτη πρό των Βαΐων.
Από την πρώτη στιγμή θέτει τα στιβαρά του χέρια στο τιμόνι της τοπικής εκκλησίας Κίτρους. Καθιερώνει εορτές, όπως την εορτή της Αγίας Αικατερίνης της πολιούχου της πόλεως Κατερίνης, και μάλιστα ύστερα από το αποθησαύρισμα τμήματος του ιερού λειψάνου της Αγίας Αικατερίνης.
Το 1955 ίδρυσε το Κατώτερο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο, το οποίο αργότερα αναβαθμίστηκε σε Ανώτερο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο. Κατά την διάρκεια της ποιμαντορίας του οικοδομήθηκαν 73 Ναοί, εγκαινίασε μέχρι την μακαρία του κοίμηση 79 και χειροτόνησε πολλούς κληρικούς, ανανεώνοντας τον κλήρο της Μητροπόλεως.
Ένα σημαντικό έργο του είναι η ανοικοδόμηση του Επισκοπικού Μεγάρου. Το 1961 θέτει τον θεμέλιο λίθο του Πνευματικού Κέντρου με την ονομασία «Άγιος Φώτιος» ενώ από το 1955 έως και το 1984 εξέδιδε το μηνιαίο Περιοδικό με την ονομασία «Επιστασία». Ίδρυσε το Εκκλησιαστικό Γηροκομείο, το Ορφανοτροφείο, το Μαθητικό Οικοτροφείο, τον Παιδικό Σταθμό, το Παράρτημα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Κατερίνης, ενώ σημαντική ήταν και η συμβολή του στην υδροδότηση της πόλεως της Κατερίνης.
Ως Πρόεδρος της Συνοδικής Επιτροπής των Διορθοδόξων Σχέσεων, επισκέφτηκε όλα τα Πατριαρχεία και τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, όπως και όλες τις Ετερόδοξες Εκκλησίες και το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών.
Αναγορεύτηκε Διδάκτωρ σε Θεολογικές σχολές του Βελιγραδίου, της Αγίας Πετρουπόλεως, της Σόφιας, της Τσεχοσλαβακίας, των Παρισίων και του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης.
Το 1985 η ασθένεια του επιδεινώθηκε αρκετά. Παρά τα προβλήματα πού αντιμετωπίζει, λειτουργεί, χειροτονεί, κηρύττει και ενδιαφέρεται για την διαποίμανση της Μητροπόλεως. Τελικά στις 19 Αυγούστου 1985 παρέδωσε την ψυχή του στον Δικαιοκρίτη Θεό, συνεχίζοντας να λειτουργεί στο ουράνιο Θυσιαστήριο, προσευχόμενος για την Μητρόπολή του.
Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Κίτρους Βαρνάβας, έχοντας την ευθύνη των εξωτερικών σχέσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος με τις λοιπές Ορθόδοξες και Ετερόδοξες Εκκλησίες, νοιάζεται και ενδιαφέρεται για την προσέγγιση τους. Ως Ιεράρχης όμως και της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, μια διαποίμανε μια ιστορική Μητρόπολη Κίτρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έδειχνε ένα μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση πρός τον Ιερό Κέντρο της Ορθοδοξίας. Επισκέπτεται τακτικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο διότι πίστευε ότι ο «Οικουμενικός Θρόνος κατέστη ο κατ’ εξοχήν εκφραστής της συνειδήσεως του καθ’ όλη την διάρκεια της σκλαβιάς». Η αγάπη και ο σεβασμός του Μακαριστού Μητροπολίτου Κίτρους Βαρνάβα φάνηκε και κατά την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου στην Κατερίνη, τον Ιούλιο του 1963. Η υποδοχή και η φιλοξενία πρός την Σεπτή Κορυφή της Ορθοδοξίας έμεινε στα χρονικά.
Η αγάπη και ο σεβασμός πρός το Πατριαρχείο φάνηκε κατά την διάρκεια της Εκκλησιαστικής και πολιτικής ανωμαλίας της περιόδου 1967 – 1974, όπου είχε διασαλευθεί τόσο ο τόμος της Αυτοκεφαλίας του 1850, όσο και η Πράξη του 1928, περί της Διοικήσεως των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών. Μάλιστα μαζί με άλλους Μητροπολίτες των Νέων Χωρών, θέτουν θέμα επαναφοράς των Μητροπόλεων αυτών στην κανονική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Για τον μακαριστό Μητροπολίτη Κίτρους, θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά, γιατί η προσφορά και η συμβολή του στα εκκλησιαστικά πράγματα ήταν τεραστία. Εμείς το μόνο πού μπορούμε να πούμε είναι, ο Θεός και Αρχηγός της Ζωής και του θανάτου, να αναπαύει εν χώρα ζώντων την μακαρία ψυχή του, και από εκεί να εύχεται για όλους εμάς.
Του αειμνήστου Μητροπολίτου Κίτρους Βαρνάβα, αιωνία η μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου