Το έστειλε στο σπιτάκι ο κ.Ιωάννης Παναγιωτόπουλος
π. Ερμόλαος Ιατρού
Αγαπητοί αδελφοί, έχουμε λαμπρά παραδείγματα Χριστιανών στην Ιεραποστολή μας που πραγματικά είναι άξια προς μίμηση και έχουν να μας διδάξουν πολλά. Υπάρχουν νεοφώτιστοι στο Μαλάουι, εκτός από τους ιερείς μας, που με τη συμπεριφορά τους πραγματικά μας έχουν τραβήξει την προσοχή και μας έχουν συγκινήσει.
Ένας από αυτούς είναι και ο Μηνάς. Όταν τον γνωρίσαμε πριν από έξι χρόνια, δεν ήταν ανάπηρος. Περπατούσε κανονικά, παρόλο που μας έλεγε συχνά ότι πονούσε πολύ στα πόδια. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν τι έχει. Ο πόνος δυνάμωνε, παράλληλα όμως αύξανε και η υπομονή του Μηνά.
Ώσπου ήρθε εκείνη η ευλογημένη ώρα, η σημαντικότερη της ζωής του, που βαπτίστηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Η χαρά του ήταν μεγάλη. Από τη μία οι πόνοι στα πόδια, από την άλλη η χαρά της ψυχής. Είχε εσωτερική χαρά, που δεν μπορούσε να την εξωτερικεύσει.
Άρχισε μία συνειδητή χριστιανική ζωή. Ερχόταν ανελλιπώς στη Θεία Λειτουργία, την οποία παρακολουθούσε με μεγάλη προσήλωση και λαχτάρα. Μετά από λίγο διάστημα, όμως, η υγεία του επιδεινώθηκε και δεν μπορούσε να σηκωθεί ούτε κατά την ανάγνωση του Ευαγγελίου.
Τα πόδια του δεν τον «άκουγαν» πλέον και στενοχωριόταν. Ο Μηνάς έμεινε τελείως ανάπηρος. Αποκούμπι του ένα μεταχειρισμένο παλιό αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό είναι το κάθισμά του και η ξεκούρασή του.
Παρακολουθούσαμε την εξέλιξή του με λύπη, ενώ εκείνος έδινε κουράγιο σε μας. Έλεγε με αυτοπεποίθηση: «Δεν πειράζει, αρκεί που έχω την αληθινή πίστη. Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και χίλια βάσανα να υποφέρω δεν με πειράζει. Τώρα έχω τον Χριστό και την Ορθοδοξία».
Πώς λοιπόν να μην θαυμάσουμε τέτοιον άνθρωπο; Η πίστη του φλογερή. Δεν λύγισε ούτε στους πόνους ούτε στην αναπηρία. Τα δέχτηκε όλα με δοξολογία.
Είχε ακούσει μία φορά να λέμε τα λόγια του Ρώσου παπα-Τύχωνα, του Πνευματικού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη, και μας έλεγε: «Το Κύριε ελέησον κάνει 100 δραχμές, το Δόξα σοι ο Θεός 1.000 δραχμές». Ήξερε ότι η δοξολογία, ειδικά όταν αντιμετωπίζουμε πειρασμούς, έχει αμέτρητη αξία.
Ο Μηνάς δεν μπορεί πια να εργαστεί. Γυρίζει στους δρόμους και ζητιανεύει. Το καροτσάκι του είναι σε άθλια κατάσταση, έτοιμο να διαλυθεί. Τον λυπάται η ψυχή μας και πρέπει να του αγοράσουμε σύντομα καινούριο.
Κατά καιρούς έρχεται στην Ιεραποστολή και του δίνουμε λίγα τρόφιμα. Παρόλο που είναι επικίνδυνο, πηγαίνει τις Κυριακές στη Θεία Λειτουργία στον Ι. Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου. Ο δρόμος είναι δύσβατος και όμως αυτός επιμένει. Το έχει δέσει με κάτι σχοινιά, με την ελπίδα να αντέξει λίγο ακόμα…